تفال به حافظ امروز دوشنبه 4 اردیبهشت 1402 - وبلاگ آژانس الکترونیکی

به گزارش وبلاگ آژانس الکترونیکی، فال گرفتن از آثار ادبی، از باور های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می بردند بهره ای از کلام حق دارند رجوع می شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما به جای مانده است.

اگر روم ز پی اش فتنه ها برانگیزد

ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد

و گر به رهگذری یک دم از وفاداری

چو گرد در پی اش افتم چو باد بگریزد

و گر کنم طلب نیم بوسه صد افسوس

ز حقه دهنش، چون شکر فروریزد

من آن فریب که در نرگس تو می بینم

بس آب روی که با خاک ره برآمیزد

فراز و شیب بیابان عشق دام بلاست

کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد

تو عمر خواه و صبوری که چرخ شعبده باز

هزار بازی از این طرفه تر برانگیزد

بر آستانه تسلیم سر بنه حافظ

که گر ستیزه کنی روزگار بستیزد

توضیح لغت: نرگس: به استعاره یعنی چشم/ بر آمیزد: از میان می برد و نابود کند/ آستانه تسلیم: درگاه گردن نهادن

تفسیر عرفانی:

همیشه در این دنیا طالب از مطلوب جداست، در حقیقت مطلوب هر دم از طالب فاصله می گیرد تا لیاقت و شجاعت او را در نظر آورد و به دیدن بنشیند که در راه او از چه چیز هایی می گذرد.

تعبیر غزل:

در رسیدن به خواسته ای به کسی متوسل شده ای و خود را نزد او حقیر می کنی تا مقصود برسی، اما بهتر است به خداوند توکل کنی و از او طلب حاجت کنی.