گیلاس کیارستمی چه شد؟! - وبلاگ آژانس الکترونیکی

به گزارش وبلاگ آژانس الکترونیکی، کاشت نهال گیلاس و نصب تابلویی به عنوان یادبود عباس کیارستمی در آرامگاه خیام می توانست اتفاقی شاد کننده باشد، ولی بعد از گذشت چند سال، همان میزان که غرورآفرین است، بیشتر سوال برانگیز هم شده.

به گزارش ایسنا، بیش از 6 سال از نصب تابلوی یادمان عباس کیارستمی در آرامگاه خیام می گذرد؛ اتفاقی که می توانست احساس خوب بیشتری برای ایرانیان و فرهنگ دوستان به همراه داشته باشد، اما هر اقدام زیبایی الزاما به تنهایی کافی نیست و این یادمان هم نمونه یکی از اقدامات شایسته، ولی ناتمام ماست.

ما هم جزو مسافران مشتاق نیشابور بودیم، شهری که به واسطه آرامگاه های عطار و خیام برای همه مان عزیز و گرامی است.

در یکی از روز های آغازین بهار مهمان آرامگاه خیام می شویم، مکانی زیبا با انبوه درختان سبز و هوای خوش بهاری که بر جان مان می نشیند و حالا این لذت صدچندان می گردد وقتی که گوش مان را می سپاریم به دکلمه رباعیات شاعر پرآوازه که با صدای شاملو، موسیقی فریدون شهبازیان و آواز محمدرضا شجریان همراه است. خوشنود از اینیم که چه خوشبختیم که فارسی زبانیم و بدون احتیاج به هر مترجمی، این شعر ها را به زبان مادری خود می نوشیم که ناگهان در میان سبزی های چمن آرامگاه، تابلویی نه چندان بزرگ، نگاه مان را معطوف خود می نماید. تابلویی که برگرفته از امضای کیارستمی، دیگر بار سبب می گردد به عنوان یک ایرانی، خشنود شوید که در چنین مکانی، یادمانی هم برای فیلمساز شهیر کشورمان نصب شده که بعضی از اهل فن معتقدند بعد از خیام و مولانا دیگر چهره دنیای هنر ماست، اما این خشنودی با حسرتی بزرگ همراه است؛ چرا این یادمان این چنین خالی است، چرا هیچ توضیحی درباره علت نصب آن در آرامگاه خیام یا رابطه معنادار دنیا بینی این دو هنرمند دیده نمی گردد و ...

برای یافتن پاسخ این پرسش ها جست وجویی در اخبار رسانه ها می کنیم و حالا حسرتی دیگر هم افزون می گردد.

ماجرا این است که روز شانزدهم اسفند سال 1395 تعدادی از عکاسان و فیلم سازان برای نکوداشت زنده یاد عباس کیارستمی نهال گیلاسی در باغ آرامگاه خیام کاشتند.

این اتفاق همزمان با هفته منابع طبیعی رخ داد که طی آن عکاسان و فیلم سازان انجمن سینمای جوانان ایران، دفتر نیشابور و با همکاری اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری وقت، برای پاسداشت نام این هنرمند بزرگ یک نهال گیلاس در جوار آرامگاه خیام کاشتند.

در پوستر این برنامه این جملات از زنده یاد عباس کیارستمی نوشته شده بود: اگر درخت را جا به جا کنی، دیگر میوه نخواهد داد و اگر من کشورم را ترک می کردم، شرایط من شبیه همان درخت بود....

اما حالا بعد از گذشت چند سال نه تنها هیچ توضیحی درباره این یادمان به چشم نمی آید، بلکه خبری هم از نهال گیلاس نیست. اینکه بر سر این نهال چه آمده، آیا این نهال خشک شده و اگر چنین است، چرا نهال دیگری به جایش کاشته نشده و ... پرسش هایی است که فکر بازدیدکنندگان را درگیر خود می نماید و اینجاست که دوباره ثابت می گردد هر اقدام شایسته ای به تنهایی کافی نیست، بلکه چگونگی انجام آن نیز به همان میزان اهمیت دارد و بیشتر ایمان می آوریم که ما در معرفی چهره های نامدار سرزمین خود نه تنها در عرصه دنیا بلکه در همین کشور خودمان هم کم کوتاهی نکرده ایم.