فهرست نهایی بهترین بازی های پلی استیشن 4 - وبلاگ آژانس الکترونیکی

به گزارش وبلاگ آژانس الکترونیکی، به سرانجام عمر یکی از بهترین کنسول های تاریخ صنعت بازی نزدیک می شویم؛ تجربه ای که پلی استیشن 4 با بازی های عظیم و کوچک خود به ما ارایه داد، آن قدر متنوع و شگفت انگیز است که تصور نمی کنیم احتمال تکرار آن چندان بالا باشد. تا سه ماه دیگر نسل جدید کنسول های بازی وارد بازار می شوند و در حال حاضر که دیگر قرار نیست بازی عظیمی برای کنسول نسل فعلی سونی عرضه گردد، بهترین زمان است تا نگاهی به بهترین بازی های پلی استیشن 4 بیندازیم.

برگ برنده پلی استیشن 4 در نسل هشتم صنعت بازی، پشتیبانی قدرتمند سونی از این کنسول و راحتی نسبی توسعه بازی روی آن بود؛ طوری که از یک طرف سونی با بزرگترین و باکیفیت ترین بازی های تاریخ و به یاری استودیوهای داخلی خود از پلی استیشن 4 پشتیبانی کرد و از طرف دیگر، شرکت های بازی سازی دیگر هم به خاطر فروش بسیار بالای پلی استیشن 4 و سادگی ساخت بازی روی آن به نسبت کنسول های سابق، بازی های خود را به سمت این کنسول سرازیر کردند.

پلی استیشن 5 هم قرار است این رویه را ادامه دهد؛ طوری که به طبق گفته سونی، قرار است توسعه بازی حتی روی پلی استیشن 5 راحت تر باشد. با این حال، این مطلب تمام و کمال متعلق به PS4 و بهترین بازی های آن است و قرار نیست از نسل بعد صحبت کنیم.

در این مقاله مفصل می خواهیم کارنامه هشت سال گذشته پلی استیشن 4 را به اجمال آنالیز کنیم . چرخه زمانی هشت ساله برای یک کنسول بسیار طولانی است و اینکه پلی استیشن 4 توانسته هشت سال احتیاج بازی سازان را برآورده کند، مهر اعتباری است بر کارنامه شگفت انگیز آن.

بازی بزرگ دیگری قرار نیست روی پلی استیشن 4 عرضه شود و می توانیم کم و بیش این ادعا را کنیم که لیست مان از همه نظر کامل از آب درآمده؛ با این حال، هرگز نباید یک بازی بزرگ باقی مانده پلی استیشن 4 را که مطمئنا رتبه ای بالا در این لیست خواهد داشت، فراموش کنیم. سایبرپانک 2077 تنها بازی بزرگ باقی مانده برای پلی استیشن 4 است. البته که این بازی همزمان روی کنسول های نسل بعد هم عرضه می شود، ولی پایه و اساس آن کنسول های نسل فعلی هستند و باید به عنوان یک بازی پلی استیشن 4 در نظر گرفته شود. با عرضه سایبرپانک 2077، خودتان آن را در رتبه ای که می خواهید در این لیست بنشانید.

نهایتا، به لیست نهایی و بلند و بالای بهترین بازی های پلی استیشن 4 ورود می کنیم.

50. Ratchet and Clank

تهیه نماینده: Sony Interactive Entertainment / سازنده: Insomniac Games

سکوبازی های اکشن ریشه ای بلند و بالا در بازی های کنسولی دارند. همین استودیوی اینسامنیاک گیمز که می خواهیم از آن صحبت کنیم، روی پلی استیشن وان با سه گانه اسپایرو یکی از بهترین تجربه های سکوبازی ممکن را ارایه و این فرایند را با مجموعه رچت و کلنک روی پلی استیشن 2 و پلی استیشن 3 هم ادامه داد؛ با این حال، رچت و کلنک پلی استیشن 4 یک سر و گردن از شماره های قبلی بالاتر است.

شاید اولین چیزی که در Ratchet & Clank توجه شما را جلب کند، گرافیک آن باشد؛ بازی اساسا چیزی کم از یک انیمیشن از پیش رندر شده ندارد و چه شخصیت های آن و چه محیط، به زیباترین شکل ممکن چه از نظر هنری و چه از نظر فنی، طراحی شده اند. در ابتدای کار گرافیک بازی چشمتان را می گیرد، ولی به خاطر گیم پلی سرگرم نماینده رچت و کلنک است که آن را رها نمی کنید و ده ها ساعت پای آن می نشینید.

همانطور که دقیقا از یک سکوبازی اکشن انتظار دارید، رچت و کلنک ادغامی از مبارزات، سکوبازی و حل معماست و بدون اغراق می توانیم بگوییم که هر بخش آن هم درست از آب درآمده اند. مبارزات رچت و کلنک به لطف ده ها سلاح عالی آن سرگرم نماینده است، سکوبازی و پیدا کردن مسیرهای مختلف حسابی درگیرتان می کند و معماهای نسبتا ساده آن هم کمی تنوع به بازی می بخشند. شاید اگر رچت و کلنک قصه ای در حد و اندازه سکوبازی های کلاسیک تعریف می کرد، می توانستیم آن را کمی بالاتر در لیست مان قرار دهیم. در هر حال سازنده های بازی را به خاطر ساخت یک سکوبازی اکشن پیروز در صنعت ویدیوگیم امروز تحسین می کنیم و به راحتی می گوییم که رچت و کلنک یکی از بهترین بازی های پلی استیشن 4 است.

49. Nioh 2

تهیه نماینده: Sony Interactive Entertainment / سازنده: Team Ninja

برخلاف آنچه احتمالا از ما انتظار دارید، نمی خواهیم Nioh را با دارک سولز مقایسه کنیم، چون نباید با دارک سولز مقایسه شود؛ چه از نظر ساختار بازی و چه از نظر فرایند و مکانیک ها و سیستم های آن، به هیچ شکلی Nioh قابل مقایسه با دارک سولز نیست. تنها در صورتی می توان Nioh را با دارک سولز مقایسه کرد که در فرهنگ لغت ذهنی شما، دارک سولز به معنای سخت تعریف شده باشد که در این صورت، بله، Nioh مثل دارک سولز است.

بازی یک نقش آفرینی اکشن شگفت انگیز است، ولی شگفتی آن را در صورتی درک می کنید که به Nioh دل بدهید و سیستم ها و مکانیک های آن را یاد بگیرید. سیستم مبارزه بازی، کلاس درسی برای طراحان بازی است؛ طوری که بدون اغراق و به راحتی می توانیم بگوییم که بازی دیگری را نمی توانید پیدا کنید که سیستم مبارزه آن در حد و اندازه Nioh عمق داشته باشد. پیروزی شما در Nioh وابسته به توانایی تان در تصمیم گیری سریع در لحظه است؛ آن هم به قدری سریع که بدانید در مقابل یک حمله خاص، چه سلاحی را از کجای تان و به همراه چه آیتمی در بیاورید و آن را از چه سمتی به دست بگیرید.

تا اینجا از اساس بازی گفتیم، ولی وقتی از Nioh به عنوان یکی از بهترین بازی های پلی استیشن 4 یاد می کنیم، منظورمان Nioh 2 است؛ دنباله Nioh به معنای واقعی کلمه، دنباله نیست و بیشتر شبیه به یک نسخه گسترش یافته و بسیار بزرگتر، با مجموعه ای از ابزارها و مکانیک های تازه و بالانس بهتر است. بازی Nioh به خودی خود عالی و Nioh 2 حتی از آن نیز جذاب تر است.

48. Devil May Cry 5

تهیه نماینده: Capcom / سازنده: Capcom

دویل می کرای 5 عالی است، ولی به شرطی که از قلم نیاندازید چرا سراغ این بازی آمده اید؛ مجموعه بازی های دویل می کرای 5 بر پایه چند ضرب (کمبو) بنا شده اند و دویل می کرای 5 هم بهترین شماره مجموعه از این نظر است. بازی آن قدر از نظر حرکات و مبارزات بزرگ و متنوع است که به سادگی تمام بازی های هم سبک خود را پشت سر می گذارد.

عمقی که قسمت های قبلی دویل می کرای در مبارزات خود داشتند را چند برابر بیشتر کنید؛ یعنی لیستی بلند و بالا از حرکات مختلف که هر کدام با بالاترین دقت ممکن تنظیم شده اند تا به شما در اجرای کمبوهای بزرگ و زیبا یاری نمایند، سلاح هایی متنوع و مختلف که هر کدام به اشکال متفاوت می توانند به کارتان بیایند و حرکاتی جدید و کاملا تازه برای مانور بهتر و زیباتر در مبارزات خلق نمایند. حالا همه این ها را نه روی یک شخصیت، بلکه سه شخصیت با حرکات مختص خود پیاده کنید.

دویل می کرای 5 بدون شک سرگرم نماینده ترین و بهترین سیستم مبارزه مجموعه را دارد. فقط کافی است تا کمی درگیر آن شوید و تا درجه سختی نهایی بازی را تمام نکنید، بی خیال آن نخواهید شد. لت و پار کردن دشمنان در بازی و امتیاز دریافت حسابی لذت بخش است؛ مخصوصا که بازی طوری طراحی شده است تا به آن دسته از بازی نماینده هایی که کمبوهای بالاتری می زنند، با موسیقی بهتر و تصاویر جذاب تر، پاداش دهد. در واقع هر چه بیشتر بازی را یاد بگیرید، بازی هم عناصر جدیدی از خود را برای تان رو می کند.

واقعا دوست داشتیم تا دویل می کرای 5 را در لیست مان بالاتر قرار دهیم، ولی همه چیز بازی مبارزات آن نیست و قصه، غولآخرها و مراحلش این اجازه را به ما نمی دهند.

47. The Last Guardian

تهیه نماینده: Sony Interactive Entertainment / سازنده: Sony Japan

فومیتو اوئدا، کارگردان و بازی ساز مطرح ژاپنی، دو بازی بی نقص در کارنامه کاری خود دارد؛ دو بازی که معمولا از آن ها نه به عنوان بازی، بلکه به عنوان اثر هنری یاد می شود. احتمالا اوئدا این تعریف و تمجیدها را حسابی به خود گرفته بود، چون سومین ساخته اش تمرکز بیشتری روی همان عناصر هنری دارد و کمی گیم دیزاین را فراموش نموده است. با این حال، نامردی نموده ایم اگر از The Last Guardian به عنوان یکی از بهترین بازی های اخیر یاد نکنیم، چون واقعا ایده های تازه و خلاقانه ای را در خود جای داده است.

بازی قصه رابطه بین پسرک و موجود افسانه ای غول آسایی که همراه اوست را تعریف می کند؛ دقیقا قصه ای مانند آثار قبلی اوئدا. مهم ترین نکته بازی هم دقیقا چگونگی به تصویر کشیدن رابطه بین پسرک و هیولای همراه او است؛ اینکه چگونه رابطه این دو نه در میان پرده ها و بلکه در فرایند بازی شکل می گیرد، اینکه چگونه اعتماد کردن تدریجی هیولا به پسرک روی حل معماها تاثیر می گذارد.

هیولای همراه پسرک، که تریکو نام دارد، به شگفت انگیزترین شکل ممکن رفتاری واقعی دارد. او بعضی اوقات از رفتار پسرک، یا در واقع بازی نماینده، ناراحت است و حرف هایش را گوش نمی دهد، بعضی اوقات با پسرک راه می آید و به او یاری می کند و مثل یک موجود زنده و باهوش، رفتارش غیرقابل پیش بینی است. بعضی اوقات در طول بازی با تریکو کلنجار می روید از دستش عصبانی می شوید و می خواهید او را رها کنید، اما ناگهان حرکتی از او می بینید که به وجدتان می آورد. به راحتی می توانیم بگوییم که The Last Guardian تجربه ای شگفت و مخصوص به خود است. این جاست که متوجه می شوید همه چیز هم نباید همواره طبق استانداردهای ثابت گیم دیزاین پیش فرایند.

46. Doom

تهیه نماینده: Bethesda Softworks / سازنده: id Software

اکشن های اول شخص کلاسیک را به خاطر دارید؟ بازی هایی مثل دووم، کوایک و آنریل تورنمنت؟ دقت نموده اید که دیگر از این سبک بازی ها ساخته نمی شود و مراحل خوب و تیراندازی سرگرم نماینده، فدای فرایند سینمایی و اتفاقات از قبل تعیین شده در بازی ها شده اند؟ جماعتی از بازی سازها که نام شان با خلق اکشن اول شخص گره خورده، دقیقا همین حس را داشته اند و چند سال پیش تصمیم دریافتد تا دست به ساخت یک اکشن اول شخص مثل بازی های کلاسیک بزنند. نتیجه نهایی بازی Doom است که عرضه پیروزیت آمیزش این موضوع را دوباره ثابت کرد که گیم پلی، حرف اول را در یک بازی می زند.

دووم 2016، منظورمان بازی چند سال پیش است که با همین نام عرضه شده، عینا شبیه به یک اکشن اول شخص کلاسیک است؛ یعنی مراحلی دارد که انگار با قرار دادن تعدادی جعبه کنار هم ساخته شده اند، دشمنانی که هوش مصنوعی واقع گرایانه دارند و در مراحل بازی به دنبال شما حرکت می نمایند، ده ها سلاح بزرگ و پر سر و صدا که همه شان را با هم در جیب تان می گذارید و غولآخرهای سختی که شکست دادن شان احتیاجمند استفاده از تمام سلاح ها و ابزارهای در اختیارتان است.

فرایند بازی Doom عالی است. این فرایند بر اساس یک چرخه بسیار سرگرم نماینده طراحی شده. در بازی خبری از خط سلامتی که خودش پر می شود نیست، در نتیجه باید در محیط، بسته سلامتی پیدا کنید. بازی تمام نماینده هایی دارد که پس از صدمه زدن دشمنان می توان روی آن ها اجرا کرد. چرخه سرگرم نماینده بازی به این شکل است: دشمنان خط سلامتی تان را خالی می نمایند و به جای اینکه عقب نشینی کنید و دنبال بسته های جان بگشت، باید به دل دشمنان بزنید و یک تمام نماینده اجرا کنید، چون نتیجه تمام نماینده ها بلااستثنا بیرون ریختن بسته های سلامتی است. در این میان یک اره برقی هم دارد که وقتی دشمنان را با آن نصف می کنید، از بدن شان مهمات به بیرون می ریزد. این چرخه ساده، البته در کنار تعداد زیادی از عناصر دیگر، Doom را به یکی از لذت بخش ترین بازی های چند سال پیش تبدیل نموده است.

45. Titanfall 2

تهیه نماینده: Electronic Arts / سازنده: Respawn Entertainment

تایتان فال 2 هم حدودا چند ماهی پس از دووم عرضه شد و همان فرایند ساخت اکشن های اول شخص کلاسیک-طور را ادامه داد. با این تفاوت که تایتان فال 2 از نظر ساختاری بیشتر شبیه به هاف-لایف است تا کوایک و آنریل تورنمنت. تایتان فال 2 هم چنین یک بسته شگفت انگیز شامل یک بخش داستانی عالی و یک بخش آنلاین حتی بهتر است و به خاطر این موضوع، و داستان بسیار خوبش، و در نظر دریافت این موضوع که حسابی به تایتان فال 2 ظلم شده است، تصمیم گرفتیم این بازی را یک رتبه بالاتر از دووم قرار دهیم.

بخش داستانی تایتان فال 2 دقیقا ساختار اکشن های اول شخص قدیمی را پیش می گیرد؛ یعنی مراحلی که هر کدام فرایندی مختص به خود را دارند، مراحلی که از بازی نماینده می خواهند تا این مرحله را متفاوت از مرحله قبلی بازی کند. این تفاوت و تنوع، در تمام مراحل بخش های داستانی اعمال شده اند. بازی کوشش می کند تا در هر مرحله یک آیتم یا تجهیزات کاملا تازه را معرفی کند، تجهیزاتی که تمام کردن مرحله احتیاجمند استفاده از آن است. یک مرحله پای پیاده هستید، مرحله ای دیگر سوار بر یک ربات، و در مرحله ای دیگر به اقتضای معماهایی که مقابل تان است، احتیاج دارید از ربات بهره ببرید یا پای پیاده جلو روید. در این میان، بازی داستان بسیار خوبی هم تعریف می کند که به هیچ وجه انتظارش را نداشتیم.

قصه گویی که تمام شد، وارد بخش چند نفره بازی می شوید که حتی از بخش داستانی هم بهتر از آب درآمده. بخش آنلاین بازی در واقع اساس تایتان فال است. پیش از هر چیز باید به این موضوع اشاره کنیم که تایتان فال 2 (و برادرش ایپکس لجندز)، هنوز هم بهترین سیستم تیراندازی را بین بازی های اول شخص دارند. هنوز هم تیراندازی در هیچ اکشن اول شخص دیگری به خوبی تایتان فال 2 نیست؛ همانطور که هیچ لذتی به پای صدا کردن یک ربات بزرگ الجثه در میدان مبارزه ای بزرگ نمی رسد. اگر بخواهیم دو اکشن اول شخص عالی را روی پلی استیشن 4 نام ببریم، یکی دووم و دیگری تایتان فال 2 است.

44. Untitled Goose Game

تهیه نماینده: Panic / سازنده: House House

تاثیر یک بازی در صنعت و بحث و صحبت ها حول آن، در انتخاب های مان بی اثر نبوده اند؛ به همین دلیل هم به این نتیجه رسیدیم که رتبه ای را هم باید به بازی غاز بی نام و نشان اختصاص دهیم؛ یک بازی بانمک و خنده دار که عرضه اش منجر به شکل گیری جامعه ای بزرگ برای غاز بی نام و نشان شد. کار به جایی رسید که Untitled Goose Game یکی دو ماهی شبکه های اجتماعی را به دست گرفت. همه این ها به خاطر کیفیت بالای بازی در مقام یک بازی مستقل و کوچک بود. بازی Untitled Goose Game یکی از بهترین و خاص ترین تجربه های مستقل سال های اخیر است.

از نظر ساختاری، بازی غاز بی نام و نشان را باید در دسته بازی های ماجراجویی یا همان ادونچر قرار دهیم؛ بازی اساسا معما-محور است، ولی به شکلی کمدی و خنده دار و نه به شکل رمزآلود و جنایی اش. در بازی، مستقیما کنترل غاز را برعهده می گیریم و هدف مان، اذیت کردن افراد یک محله است. بازی لیستی از اهداف مختلف را مقابل مان می گذارد و خودمان باید در نقش غاز، چگونگی انجام آن ها را کشف کنیم.

در این میان که مشغول پیدا کردن روش های مختلف برای اذیت کردن افراد و انجام اهداف لیست مان هستیم، اتفاقات غیرمنتظره و جالبی رخ می دهد؛ این جاست که حجم بالای توجه به جزییات در بازی برای مان نمایان می شود. تعداد اتفاقاتی که می تواند در بازی رخ دهد، بسیار زیاد است و عکس العمل های بسیار جالب و خنده داری از بازی می بینید. گوشه و کنار بازی پر است از اتفاقات و جزییات ریز و درشت بانمک که تجربه Untitled Goose Game را بسیار خاص می نمایند. بازی غاز بی نام و نشان و شخصیت اصلی اش یعنی غاز، چند ساعتی حس و حال خوبی را برای تان تداعی می نمایند؛ آرامشی که در بیشتر بازی ها حتی چیزی شبیه به آن را هم نمی توانید پیدا کنید.

43. Kingdom Hearts III

تهیه نماینده: Square Enix / سازنده: Square Enix

عجیب تر از مجموعه بازی های کینگدام هارتز چه در بازی های ویدیویی و چه در دیگه رسانه ها و سرگرمی ها، به سختی پیدا می شود. ایده ادغام جهانهای دیزنی و اسکوئر انیکس یک موضوع است، اینکه پیچیده ترین قصه تاریخ را برای این ادغام بنویسید، موضوعی دیگر. پانزده سال و نزدیک به ده بازی فرعی و اصلی مختلف طول کشید تا قصه مجموعه بازی های کینگدام هارتز بالاخره در Kingdom Hearts III به سرانجام برسد. سطح انتظارات به شکلی تخیلی بالا بود، ولی این سرانجام به اندازه کافی به سوالات پاسخ داد و راضی مان کرد که بخواهیم سازندگان کینگدام هارتز 3 را به خاطر کوشش شان تحسین کنیم.

البته که فقط هم به خاطر داستان و شخصیت های کینگدام هارتز 3 به آن اعتبار نمی دهیم. کینگدام هارتز 2 تا قبل از عرضه قسمت سوم، بزرگترین و کامل ترین بازی این مجموعه بود؛ قصه بزرگ و تجربه های مختلفی که در کینگدام هارتز 2 ارایه شده بود، به قدری خوب بودند و کینگدام هارتزهای پس از آن به قدری کوچک تر، که کم و بیش به این نتیجه رسیده بودیم که قرار نیست چیزی شبیه به کینگدام هارتز 2 دیگر تکرار شود. با این حال، کینگدام هارتز 3 به ما ثابت کرد که در این باره اشتباه تصور نموده بودیم.

کینگدام هارتز 3 شبیه به این می ماند که تعداد زیادی بازی کوچک را که هر کدام مکانیک های گیم پلی مختص خود را دارند، در یک بسته قرار دهیم؛ با این تفاوت که این بازی ها همگی به هم متصل هستند و در کنار یکدیگر قصه ای حماسی و بزرگ را تعریف می نمایند. جهانهای مختلف کینگدام هارتز 3، که هر کدام با اقتباس از فیلم های دیزنی و پیکسار ساخته شده اند، از نظر بصری حتی بعضی اوقات از فیلم های اصلی شان با کیفیت تر هستند. چیزی که باورش تا اینکه خودتان بازی را از نزدیک نبینید، بسیار سخت خواهد بود.

در این میان هم سیستم مبارزه اکشن بسیار خوب کینگدام هارتز (که البته از قسمت دوم بسیار خوب شد) در کینگدام هارتز 3 عالی و حسابی لذت بخش است. غولآخرهای بزرگ، مبارزات عالی و تنوع گیم پلی بسیار بالا، در کنار قصه ای منحصر به فرد، کینگدام هارتز 3 را به یکی از عجیب ترین و در عین حال بهترین بازی های پلی استیشن 4 تبدیل نموده اند.

42. Assassins Creed Origins

تهیه نماینده: Ubisoft / سازنده: Ubisoft Montreal

حالا که شماره سال جاری مجموعه بازی های فرقه اساسین را دیده ایم، به جرات می گوییم که فعلا قرار است Assassins Creed Origins لقب خود به عنوان بهترین بازی این مجموعه را به راحتی حفظ کند. ریشه ها، که پس از چند سال غیبت در مجموعه بازی های فرقه اساسین عرضه شد، تفاوت ها و پیشرفت هایی متعدد را با خود به همراه آورده بود. از ساختار کلی بازی گرفته تا مبارزات آن و حتی قصه جهانی اساسین ها، به طور کلی در Assassins Creed Origins دوباره از نو تعریف شدند.

مهم ترین تغییر ریشه ها در مقایسه با قسمت های قبلی فرقه اساسین، ساختار کلی بازی است. در ریشه ها با ساختاری کاملا جدید و نقش آفرینی-محور برای بازی های فرقه اساسین روبرو شدیم؛ البته هنوز هم بازی مثل دنباله اش یعنی اودیسه یک نقش آفرینی اکشن محض نشده بود؛ طوری که اگر بخواهیم بازی را دسته بندی کنیم، ریشه ها را هنوز هم در سبک ماجراجویی اکشن جای می دهیم؛ ولی با مجموعه ای از عناصر نقش آفرینی که امروز به پای ثابت بسیاری از بازی ها تبدیل شده اند.

گیم پلی Assassins Creed Origins عالی است. سیستم مبارزه ای که بازی دارد، با دوربین نزدیک و مبارزات سنگین و دوئل-محورش، بسیار لذت بخش و در عین حال عمیق از آب درآمده. نقشه بزرگ بازی عالی، متنوع و پر از کوئست های فرعی بسیار خوب است. به سادگی می توانیم بگوییم که کوئست های فرعی Assassins Creed Origins از داستان اصلی بازی بهتر هستند. به لطف دیدگاه هنری عالی بازی، جهانی آن به زیباترین شکل ممکن مصر باستان و راز و رمزهای آن را به تصویر کشیده است. نکته مهم این جاست که می توان ده ها ساعت در بازی گشت و گذار کرد و هرگز از آن خسته نشد.

بازی یکی از بهترین ساخته های یوبی سافت است و فرمول محیط-باز بازی های این شرکت را به کمالی تازه رسانده است. اگر Assassins Creed Origins قصه ای بهتر تعریف می کرد، به راحتی آن را در رتبه ای بالاتر قرار می دادیم.

41. Detroit: Become Human

تهیه نماینده: Sony Interactive Entertainment / سازنده: Quantic Dream

ساخته های استودیوی کوانتیک دریم، یا اساسا بازی های دیوید کیج، کارگردان بازی های کوانتیک دریم، مخاطب خاص خود را دارند. بسیاری از افراد معتقدند که بازی های کوانتیک دریم به اندازه کافی سیستم و مکانیک های گیمی ندارند تا مخاطب را درگیر نمایند. حتی ساخته های این استودیو از سوی شخص دیوید کیج بازی نامیده نمی شوند و او تعیینا علاقه دارد تا بازی های خود را درام تعاملی خطاب کند. به همین دلیل هم ما برای آنالیز بازی های دیوید کیج، آن ها را با یکدیگر مقایسه می کنیم و نه با دیگر بازی ها. دیترویت هم با فاصله، بهترین ساخته استودیوی کوانتیک دریم است.

فرایند بازی دقیقا شبیه به دیگر ساخته های دیوید کیج، یا بازی های تل تیل گیمز است؛ یعنی انتظار یک بازی ماجراجویی یا ادونچر با معماها و آیتم های مختلف را نداشته باشید، بلکه هدف اصلی در دیترویت، دنبال کردن یک قصه و شکل دادن آن با توجه به انتخاب های خود است. حق انتخاب و توانایی شکل دادن قصه در دیترویت به قدری بالاست، که به هنگام بازی کردن چه پیش از انجام اعمال و مختلف و چه پس از انجام آن ها، حسابی ذهن تان درگیر تصمیم هایی که گرفته اید، می شود. سرنوشت یک نفر می تواند به سادگی و به خاطر حرکتی کوچک از سوی شما، به طور کلی تغییر کند.

نکته مهم درباره دیترویت، امتناع بازی از نتیجه گیری برای شما و تحمیل عقیده های خود است؛ طوری که بازی مجموعه ای بزرگ از احتمالات را مقابل تان می گذارد و از شما می خواهد تا خودتان، درباره شرایط پیش آمده نتیجه گیری کنید. بازی درباره تصمیماتی که گرفته اید هم قضاوت نمی کند و چیزی به اسم خوب و بد در بازی وجود ندارد.

دیترویت هم چنین از نظر بصری، یکی از باکیفیت ترین بازی های پلی استیشن 4 محسوب می شود؛ شخصیت های بازی بعضی اوقات تفاوتی با یک انسان واقعی ندارند و این موضوع نه فقط به کیفیت بالای شخصیت ها و بلکه به انیمیشن های واقعی آن ها مربوط می شود. دیترویت یکی از خاص ترین بازی هایی ست که می توانید روی پلی استیشن 4 تجربه کنید.

40. Final Fantasy XV

تهیه نماینده: Square Enix / سازنده: Square Enix

فاینال فانتزی 15 مصداق یک نقش آفرینی ژاپنی است که به فرایندها و جریان های امروزی بازی ها تن داده و کوشش نموده تا جای ممکن آن ها را دنبال کند، با این حال، نه به قیمت از دست دادن ریشه های خود به عنوان قسمتی از مجموعه بازی های فاینال فانتزی. پانزدهمین شماره از این مجموعه بازی ها، یک نقش آفرینی محیط باز تمام عیار است، ولی هنوز هم قوانین و اساس فاینال فانتزی را دنبال می کند. همین موضوع باعث شده تا بازی در عین اینکه متفاوت و مدرن است، یک فاینال فانتزی بسیار خوب هم قلمداد شود؛ طوری که در واقع باید به سازندگان فاینال فانتزی 15 به خاطر کوششی که در پیشرفت و تکامل این مجموعه نموده اند، آفرین گفت.

مهم ترین تغییر این قسمت با بازی های سابق مجموعه فاینال فانتزی، این است که فاینال فانتزی 15 برای اولین بار، با کنار گذاشتن مبارزات نوبتی از یک سیستم مبارزه اکشن استفاده نموده و با اینکه در مقایسه با سیستم های قدیمی، بخشی از عمق و پیچیدگی مبارزات از بین رفته اند، ولی سیستم مبارزه اکشن فاینال فانتزی 15 به خودی خود کامل و سرگرم نماینده است. تعیینا می توان گفت که مبارزات بازی از نظر بصری بسیار زیبا از آب درآمده اند. مبارزات همواره بخش بزرگی از بازی های فاینال فانتزی بوده اند، ولی در شماره پانزدهم، به بخش مهمی از هسته بازی تبدیل شده اند.

بازی اساسا یک فیلم جاده ای است؛ همه چیز فاینال فانتزی 15، از قصه آن گرفته تا گشت و گذار و انجام کوئست های مختلف، وابسته به سفر چند دوست با خودروی شان است. کوشش بسیاری شده تا فاینال فانتزی 15 از همه نظر تجربه سفری بلند و بالا با یک خودرو را تداعی کند. سفر با خودرو در جاده های مختلف، کمپ زدن، شکار، ماهی گیری، کوهنوردی و چیزهایی شبیه به آن، بخش بزرگی از گیم پلی اصلی فاینال فانتزی 15 هستند و چیزی شبیه به آن را نه تنها در مجموعه فاینال فانتزی، بلکه حتی در دیگر بازی ها هم ندیده ایم. فاینال فانتزی 15 تجربه ای بسیار متفاوت و در عین حال سرگرم نماینده و عالی را از یک نقش آفرینی ارایه می دهد. با این حال، فاینال فانتزی 15 بهترین فاینال فانتزی پلی استیشن 4 نیست و باید چند رتبه بالاتر دنبال آن بگشت.

39. Tekken 7

تهیه نماینده: Bandai Namco Entertainment / سازنده: Bandai Namco Entertainment

از بین تمام بازی های مبارزه ای این نسل، آنکه کامل ترین بسته ممکن را ارایه می دهد، بهترین و به روزترین سیستم های مبارزه را دارد و کوشش نمی کند تا با سیاست های تجاری نه چندان زیبا به مخاطب خود لباس و آیتم بفروشد، تکن 7 است. همین موضوع کافی است که بدانید تنها یک شماره تکن روی پلی استیشن 4 عرضه شده و در طول سال هایی که از عرضه آن می گذرد، همه چیز تکن 7 در قالب آپدیت های رایگان بهتر شده است؛ از گرافیک بازی گرفته تا بخش ها و حالت های جدید و حتی لباس های بیشتر، محتوایی بوده اند که به صورت رایگان به بازی اضافه شده اند.

با این موضوع صحبت از تکن 7 را شروع کردیم، چون رقبای آن در چنین موضوعی شرایطی اسفبار دارند. با این حال، مهم ترین نکته تکن 7 چیزی نیست مگر سیستم مبارزه شگفت انگیز آن؛ سیستمی که پایه و اساسش به اولین شماره این مجموعه بازمی شود و در تکن 7 به بهترین شکل ممکن بروزرسانی و پیاده سازی شده است. مبارزات تکن 7 به لطف بالانس عالی حرکات و تنظیم انیمیشن ها، از روان ترین و بهترین مبارزاتی هستند که تا به حال در بازی های مبارزه ای دیده ایم؛ مخصوصا وقتی که تعداد بسیار بالای شخصیت های بازی و تفاوت هنرهای رزمی را در نظر می گیریم.

سازندگان تکن 7 این جرات را داشته اند تا شخصیت های معروف و محبوب مجموعه خود را برای این شماره، حسابی تغییر دهند. ظاهر بعضی شخصیت ها به طور کلی تغییر نموده و در حرکات شخصیت ها هم بازنگری شده است. مکانیک کاملا تازه حرکات ویژه در تکن 7 هم جان تازه ای به مبارزات بخشیده؛ طوری که با استفاده صحیح و به موقع از حرکات ویژه می توان جریان یک مبارزه را کاملا تغییر داد. تکن 7 بین تمام بازی های مبارزه ای این نسل، حسابی خوش درخشیده و پای ثابت تورنمنت های حرفه ای بازی های مبارزه ای است. اگر خاطراتمان از شماره های قدیمی و کلاسیک تکن مانع نمی شدند، به راحتی تکن 7 را بهترین شماره این مجموعه می نامیدیم.

38. Resident Evil 7: biohazard

تهیه نماینده: Capcom / سازنده: Capcom

تصمیم سازندگان مجموعه بازی های رزیدنت اویل در بازگشت به ریشه های این مجموعه، به خوبی در قسمت هفتم این بازی ها جواب داد. رزیدنت اویل 7 پیش از هر چیز یک بازی ترسناک است؛ آن هم یک بازی ترسناک که با الهام از بازی های مستقل اخیر این سبک ساخته شده. سازندگان رزیدنت اویل 7 در اولین حرکت خود برای القای حس ترس، دوربین بازی را به طور کلی از سوم شخص به اول شخص تغییر دادند؛ حرکتی که شاید به مذاق هواداران قدیمی خوش نیامد، ولی کاملا مناسب رزیدنت اویل 7 و سبک تازه آن بود.

حتی با اینکه دوربین بازی حس و حال تازه ای به آن داده بود، ولی رزیدنت اویل 7 همانطور که سازندگان در ذهن داشتند، در وهله اول ادای احترامی به اولین بازی این مجموعه بود؛ مثل قسمت اول رزیدنت اویل، تمرکز بازی روی عمارتی بزرگ و گشت و گذار و حل معما در آن بود و محیط های بیرون از عمارت هم کاملا یادآور محیط های اولین قسمت مجموعه بودند. با این حال، از نظر فرایند، رزیدنت اویل 7 با ایجاد تغییراتی تازه، که شاید بازی را بیشتر به یک آوتلاست شبیه نمایند تا رزیدنت اویل، همچنان توانست روح رزیدنت اویلی را در بازی حفظ نموده و هواداران بازی های قدیمی مجموعه را هم راضی نگه دارد. این نکته به ویژه در بخش دوم بازی نمود بیشتری می یابد.

در عصری که بازی های ترسناک بزرگ و گران قیمت دیگر ساخته نمی شوند و شرکت های بزرگ حاضر نیستند روی ساخت یک بازی ترسناک محض هزینه نمایند، رزیدنت اویل 7 کوشش نموده است تا جای ممکن ترسناک باشد و در عین حال هم بالاترین کیفیت های ممکن و آنچه از یک بازی بودجه بالا انتظار دارید را در خود جای دهد. معماهای بازی بسیار خوب طراحی شده اند، غولآخرها عالی هستند و اکشن بازی هم حتی با دوربین اول شخص خود، دقیقا تداعی نماینده یک رزیدنت اویل کلاسیک است.

قصه بازی و صحنه های سینمایی آن هم بسیار خوب از آب درآمده اند و تجربه ای کاملا متفاوت از یک بازی ترسناک و از یک رزیدنت اویل را به هواداران ارایه می دهند. رزیدنت اویل 7 از آن دسته بازی هایی است که به ندرت یک شرکت بزرگ سراغ ساختش می رود و به همین دلیل معتقدیم باید به راحتی در لیست تجربه های خوب پلی استیشن 4 جای بگیرد.

37. Fallout 4

تهیه نماینده: Bethesda Softworks / سازنده: Bethesda Game Studios

چهارمین شماره از مجموعه بازی های فال آوت فراز و نشیب های زیادی دارد؛ مسائلی که که از وسعت بسیار بزرگ بازی نشات می گیرند. فال آوت 4 آن قدر بزرگ است که اطمینان حاصل پیدا کردن از کیفیت بازی در تمام بخش های متفاوتش و قصه های بزرگ و کوچکی که تعریف می کند، فعلا در حد و اندازه بر و بچه های بتسدا نیست. با این حال، بخش های خوب فال آوت 4 به قدری خوش می درخشند که به راحتی مسائل آن را فراموش می کنیم و غرق جهانی بزرگ و ناتمام آن می شویم.

مثل تمام نقش آفرینی های بتسدا، فال آوت 4 هم طوری طراحی شده است تا همان ابتدای کار کوئست اصلی را رها کنید و سراغ قصه های دیگری که در نقشه بازی پیدا می شود، بگشت. به جرات می گوییم حس و حالی که حضور در جهانی پساآخرالزمانی فال آوت 4 دارد را در هیچ بازی دیگری نمی توانید پیدا کنید. فرمول بسیار خوبی که سازنده های بازی در چگونگی به تصویر کشیدن جهانی پساآخرالزمانی فال آوت به آن رسیده اند، یعنی ادغام فرهنگ امریکای دهه پنجاه با یک جهانی نابود شده در پس انفجار اتمی، در فال آوت 4 به بهترین شکل ممکن اجرا شده است.

فال آوت 4 نه تنها با مجموعه ای از مهارت ها و تیراندازی بسیار خوبش، که از یک نقش آفرینی انتظار چندان انتظار نمی رفت، درگیرتان می کند، بلکه همچنین برای اولین بار مکانیک هایی برای ساخت و ساز دارد؛ آن هم ساخت و ساز در حد بازی های سیمز. بازی این قدرت را به شما می دهد تا خودتان جهانی نابودش را با منابعی که جمع آوری نموده اید، دوباره از نو بسازید. زیاد طول نمی کشد تا جهانی بازی تحت تاثیر اعمال شما، ظاهری تازه به خود بگیرد. به عنوان یک نقش آفرینی، فال آوت 4 تمام عناصر لازم را برای تبدیل شدن به یک بازی بسیار خوب دارد، اما تعدادی کوئست نه چندان خوب و خط داستانی اصلی بازی مانع می شود تا بخواهیم رتبه بالایی را به آن اختصاص دهیم.

36. Ghost of Tsushima

تهیه نماینده: Sony Interactive Entertainment / سازنده: Sucker Punch

گوست آو سوشیما، حسن ختام بازی های انحصاری پلی استیشن 4 بود و سرانجامی بسیار خوب را برای ساخته های سونی روی این کنسول رقم زد. روی پلی استیشن 4، برخلاف نسل های قبلی و تعیینا پلی استیشن 2، تنها شاهد عرضه سه بازی با سبک و سیاق سامورایی بودیم؛ سکیرو و نیوه را که عده زیادی از ترس سراغشان نرفتند، اما گوست آو سوشیما آن بازی سامورایی ای است که می تواند جمعیت وسیعی از بازی نماینده ها را جذب نموده و راضی نگه دارد.

و همین موضوع که جمعیت زیادی می توانند سراغ بازی بفرایند و خرده ای به آن نگیرند، به یکی دو نکته درباره گوست آو سوشیما اشاره دارد. بازی از دیدگاه گیم پلی ریسک چندانی ننموده و کوشش نموده تا سیستم ها و مکانیک هایی که درگیرنماینده بودن شان بارها و در بازی های مختلف ثابت شده است را دوباره، ولی با سبک خاص خود، اجرا کند. نکته دیگر هم امتناع بازی از ریسک کردن در قصه گویی است.

البته که این ها لطمه ای به تجربه بازی وارد ننموده اند و بازی از همه نظر عالی و حتی بهتر از دیگر بازی های هم سبک خود طراحی شده؛ طوری که شاید شاهد ایده ای تازه نباشیم، ولی پیشرفت های ریز و درشت در سیستم های همیشگی بازی های محیط باز و توجه به جزییات در گوشه و کنار بازی، گوست آو سوشیما را تجربه ای بارها بهتر از ساخته های شبیه به آن نموده است.

به هنگام صحبت از گوست آو سوشیما به هیچ وجه نباید گرافیک و دیدگاه هنری آن را از قلم بیندازیم که به جرات می گوییم، چیزی شبیه به آن وجود ندارد. گوست آو سوشیما برخلاف رد دد ریدمپشن یا لست آو آس، کوششی در تصویر کشیدن واقع گرایانه نداشته و محیط های آن به سبک خاص خود و به شکلی اغراق آمیز و حتی در بعضی اوقات فانتزی طراحی شده اند. گوست آو سوشیما از نظر بصری شگفت آور است و این موضوع نه فقط به خاطر پیشرفت های فنی بازی و بلکه به خاطر دیدگاه هنری خوب آن است.

35. Deus Ex: Mankind Divided

تهیه نماینده: Square Enix / سازنده: Eidos Montreal

جدیدترین قسمت مجموعه بازی های دوس اکس، یا شاید بهتر باشد آن را آخرین قسمت مجموعه بازی های دوس اکس خطاب کنیم، یک نقش آفرینی سایبرپانک عالی است؛ یک نقش آفرینی اکشن که فرایند آن به خوبی یادآور اکشن های اول شخص قدیمی است. آن دسته بازی هایی که شما را در محیطی قرار می دادند، تعدادی ابزار در اختیارتان می گذاشتند و از شما درخواست می کردند تا هر طور که می توانید، اهدافی که برای تان تعیین شده است را به سرانجام برسانید.

دوس اکس سطح آزادی عمل را حتی بالاتر از این بازی ها می برد و یک عنصر نقش آفرینی را هم به آن اضافه می کند؛ طوری که این بار برای انجام اهداف خود، به ده ها روش مختلف دسترسی دارید و متناسب به روشی که انتخاب نموده اید و رفتاری که داشته اید، نتیجه کار شما تغییر می کند. در Deus Ex: Mankind Divided بزرگترین و پرجزییات ترین محیط های سایبرپانک را مقابل خود می بینید؛ محله هایی که مملو از کوئست های فرعی عالی هستند و هر کدام قصه ای برای تان تعریف می نمایند.

طراحی مراحل Mankind Divided به شکلی باورنکردنی خوب است؛ در هر موقعیتی که قرار داشته باشید، بدون شک تعداد زیادی راه و روش متفاوت را مقابل خود می بینید، آن هم بدون در نظر دریافت راه هایی که از چشم تان پنهان هستند. حتی ممکن است یک بار دیگر و با شخصیتی که مهارت هایش را به شکلی متفاوت از گذشته ارتقا داده اید، دوباره به مکانی یکسان بروید و روش هایی کاملا متفاوت برای پیشرفت ببینید.

منتقدان چپ و راست از Mankind Divided تعریف کردند ولی ظاهرا بازی نماینده های امروزی چندان علاقه ای به این سبک گیم پلی و فکر کردن و کشف راه های مختلف ندارند، چون بازی نفروخت و مجموعه دوس اکس به طور کلی کنار گذاشته شد. تعیینا Mankind Divided را در لیست می آوریم تا شگفتی دوس اکس را بار دیگر یادآوری کنیم.

34. Monster Hunter: World

تهیه نماینده: Capcom / سازنده: Capcom

شرکت هایی که می خواهند یک بازی سرویس محور و آنلاین بسیار خوب فراوری نمایند، باید نگاهشان از همه نظر به Monster Hunter World باشد؛ نحوه پشتیبانی کپ کام از این قسمت مجموعه بازی های شکارچی هیولا به قدری خوب بوده که دیگر بازی های آنلاین و مبتنی بر سرویس حتی نمی توانند نزدیک آن شوند. با این حال، Monster Hunter World پیش از اینکه یک بازی آنلاین خوب باشد، یک نقش آفرینی اکشن عالی است؛ طوری که کپ کام در واقع به خاطر پایه و اساس بسیار خوب این بازی است که توانسته جمعیت زیادی از مخاطبان را به سمت آن جذب کند و سپس به یاری آپدیت های منظم و ادغامی از محتوای رایگان و خریدنی جدید، این مخاطبان را چند سالی پای بازی نگه دارد.

موضوع بازی، دقیقا مثل قسمت های پیشین شکارچی هیولا، انتخاب کوئست های مختلف برای کشتن هیولاهایی خاص است. با این حال Monster Hunter World نقشه هایی بسیار بزرگتر از گذشته دارد که می توانید در آن ها گشت و گذار کنید و گونه های جانوری و هیولاها را در حیاط وحش شان ببینید. چگونگی به تصویر کشیدن هیولاها و موجودات مختلف داخل بازی، مختص Monster Hunter World است و چیزی شبیه به آن را در بازی های دیگر پیدا نمی کنید. هیولاها و حیوانات در نقشه بازی مشغول به زندگی خود هستند، با یکدیگر درگیر می شوند و حتی همدیگر را در چرخه غذایی تعیینی، به عنوان غذا می خورند. انیمیشن هیولاها و طراحی آن ها با بالاترین جزییات ممکن در بازی به تصویر کشیده شده اند و امکان ندارد با دیدن هیولاها حیرت زده نشوید.

تنوع سلاح ها، زره ها و آیتم های بازی بسیار زیاد است، مخصوصا حالا که چند سالی از عرضه بازی می گذرد و آپدیت های زیادی برای Monster Hunter World عرضه شده اند. کشتن هیولاهای قوی تر بازی نه تنها احتیاجمند مهارت مبارزه بالاست، بلکه بدون استفاده صحیح از تجهیزات و آیتم ها، پیروزی ممکن نیست. بازی در ظاهر اکشن می کند، ولی بار نقش آفرینی آن بارها بیشتر است. بازی Monster Hunter World نتیجه آموخته های دو دهه بازی های شکارچی هیولا و یکی از بهترین نقش آفرینی اکشن های پلی استیشن 4 است.

33. Celeste

تهیه نماینده: Matt Makes Games / سازنده: Matt Makes Games

سلست از آن دسته بازی های مستقلی است که ایده ساده خود را به بهترین شکل ممکن اجرا نموده اند. بازی در ظاهر یک سکوبازی معمولی است، ولی کوشش بسیاری نموده تا با طراحی مراحل بسیار خوب و قصه ای که مناسب دوران امروز و مسائل فعلی است، با مخاطب ارتباط برقرار کند. البته که می توان کم و بیش گفت که مکانیک های سکوبازی سلست بی نقص هستند و امکان ندارد بعد از اینکه یکی دو مرحله آن را تجربه نموده اید، درگیر بازی نشوید و نخواهید تمام آیتم های مراحل را جمع کنید.

سلست یکی دو مکانیک اصلی دارد؛ مکانیک های مثل جهش و پرش از روی دیوار. با همین یکی دو مکانیک، طراح بازی مجموعه ای از مراحل عالی را ساخته است. هر مرحله هم فقط یک راه پیشرفت ندارد. در واقع، همواره می توان ساده ترین یا پیش پا افتاده ترین راه را برای پیشرفت محض پیدا کرد، ولی اگر به دنبال جمع آوری آیتم های بازی باشید، که اگر درگیرش شوید می تواند واقعا اعتیاد آور شود، آن وقت به پیشرفت خشک و خالی اکتفا نمی کنید و می خواهید هر مرحله را بارها و بارها تکرار و روش اصلی دریافت تمام آیتم ها را پیدا کنید. دریافت آیتم ها احتیاجمند عکس العمل سریع هم هست و احتیاج به مهارت پیدا کردن در بازی دارد.

سلست به مرور زمان مکانیک های بیشتر و متفاوت تری را هم به هر مرحله اضافه می کند تا تنوع به خوبی در بازی حفظ شود و از انجام مراحل خسته نشوید، ولی به غیر از گیم پلی، داستان سلست هم یکی دیگر از انگیزه های پیشرفت در بازی است. نقش اصلی بازی، دخترکی است که اضطراب شدید مانع انجام کارهای مختلفی توسط او شده است. او تصمیم می گیرد تا از کوهستان سلست بالا رود و در این سفر، با مسائلی که گریبانش را گرفته اند، روبرو شود. داستان بسیار خوب سلست و گیم پلی بهترش، آن را به یکی از بهترین بازی های مستقل چند سال اخیر تبدیل نموده اند؛ دو عنصری که به ندرت هر دو به این خوبی در یک بازی یافت می شوند.

32. Hitman

تهیه نماینده: Square Enix / سازنده: IO Interactive

هیتمن جدید، اساسا شبیه ساز واقعی قتل است. در هر مرحله بازی نقشه ای بسیار بزرگ و پرجزییات را مقابل تان می گذارد، هدفی را روی آن تعیین می کند و از شما می خواهد تا او را نابود کنید. خودتان می دانید که آیا می خواهید برای کشتن هدف از بازی هدایت بگیرید یا اینکه همه چیز را خودتان قدم به قدم کشف کنید و هدف را از بین ببرید. اگر راه دوم را انتخاب کنید، هیتمن به یک بازی سندباکس محض تبدیل می شود؛ یعنی جهانیی که اجازه می دهد هر کاری در آن انجام دهید و با توجه به رفتار شما و قوانین تعریف شده خودش، نسبت به رفتار شما عکس العمل صحیح نشان می دهد. اساسا تعداد روش هایی که برای از بین بردن هر هدف وجود دارد، به سمت بی نهایت پیش می رود، چون امکان تعامل با هر بخش و هر عنصر محیط بازی در هیتمن فراهم شده است.

نقشه های هیتمن، که به پنج شش نقشه محدود می شود، از زنده ترین و پویاترین محیط هایی هستند که تا به حال در یک بازی دیده ایم. شخصیت های مختلفی در هر نقشه مشغول رفت و آمد هستند، هر کدام فعالیت ها و کارهای خود را دارند و هر کدام هم می توانند نقشی در برنامه هایی که برای رسیدن به هدف در ذهن تنظیم می کنید، ایفا نمایند. حتی پس زمینه های داستانی که بازی برای این شخصیت ها تعریف می کند هم جذاب از آب درآمده و معمولا انگیزه شما را در نابود کردن اهداف بالا می برند یا اطلاعات بیشتری برای چگونگی برخورد با موقعیت های مختلف ارایه می دهند.

بازی کردن در نقشه های هیتمن و امتحان روش های مختلفی که می توان با هر موقعیت برخورد کرد، لذت اصلی تجربه هیتمن است. می توان به یکی از هدایت های قدم به قدم بازی گوش کرد و اهداف را به خطی ترین شکل ممکن از بین برد، ولی هیتمن برای چنین نوع گیم پلی طراحی نشده است. هیتمن می تواند حتی پس از ده ها ساعت بازی کردن، در مرحله ای که بارها تمامش نموده اید، شما را غافلگیر کند و این حرف را درباره بازی های زیادی نمی توان زد.

31. Batman: Arkham Knight

تهیه نماینده: Warner Bros. Games / سازنده: Rocksteady Studios

مجموعه بازی های بتمن: آرکام شماره به شماره بزرگتر و وسیع تر شدند، طوری که در شوالیه آرکام در شهری بزرگ و با بت موبیل به گشت و گذار می پردازیم. در چنین موقعیتی، معمولا نباید انتظار داشته باشیم تا همان سطح توجه به جزییاتی که در یک تیمارستان نسبتا کوچک دیده بودیم را در یک شهر بزرگ هم ببینیم، اما استودیوی سازنده شوالیه آرکام ضمن اینکه بازی را از هر نظر گسترش داده، حتی سطح توجه به جزییات را هم به همان میزان بیشتر نموده است. شوالیه آرکام بهترین اختتامیه ای است که سه گانه بتمن: آرکام می توانست تجربه کند.

شوالیه آرکام، تکامل دو بازی قبلی مجموعه و یکی از بهترین بازی های ماجراجویی اکشن چند وقت اخیر است. فرایند بازی مثل قبل بخش های مختلفی مثل مبارزات، گشت و گذار و دنبال کردن سرنخ های مختلف در نقش یک کارمطلع و حل معما را در خود جای داده است. چگونگی قرار دریافت این بخش ها در کنار یکدیگر هم از توانایی های بالای سازندگان بازی می گوید. جریان بازی به قدری با دقت طراحی شده که می داند چه زمانی شما را وارد مبارزه کند، از شما بخواهد یک معما حل کنید و چه زمانی هم کمی برای تان قصه تعریف کند؛ آن هم در یک بازی محیط باز که بازی نماینده خودش آزادانه می تواند به نقاط مختلفی از نقشه سفر و قصه های مختلفی را دنبال کند.

شاید جذاب ترین بخش شوالیه آرکام، گیم پلی عالی و قصه آن نباشد. به نظرمان، چیزی که شوالیه آرکام را جذاب می کند، چگونگی به تصویر کشیدن بتمن و اتفاقات حول اوست. بتمن در همه حال به عنوان یک شخصیت باحال نشان داده می شود، امام حرکات او در بازی پر سر و صدا و پر از زرق و برق است و امکان ندارد حتی با انجام ساده ترین حرکت ممکن، مثل بالا رفتن از ساختمان یا وارد کردن یک کد، با بتمن حال نکنید. از طرف دیگر، سازندگان شوالیه آرکام از این موضوع ترسی ندارند تا همین بتمن باحالی که ساخته اند را به طور کلی خرد نمایند و دور بریزند. بتمن: شوالیه آرکام بهترین بازی بتمن و یکی از بهترین بازی های مخفی کاری چند سال اخیر است.

30. Final Fantasy XIV

تهیه نماینده: Square Enix / سازنده: Square Enix

در حالی که نقش آفرینی های آنلاین کلان، اعم از جهانی وارکرفت و گیلد وارز، یکی پس از دیگری جمعیت بزرگ بازی نماینده های خود را از دست می دهند، آن هایی که هنوز هم به دنبال یک نقش آفرینی آنلاین کلان هستند، در اولین حرکت به فاینال فانتزی 14 کوچ می نمایند. فاینال فانتزی 14 نه تنها در حال حاضر بهترین نقش آفرینی آنلاین موجود است، آن هم نه به خاطر افول رقبا و بلکه به خاطر ناتوانایی دیگر بازی ها در رقابت با آن. فاینال فانتزی 14 به عنوان یک نقش آفرینی آنلاین می تواند تجربه خوبی به مخاطب روی پلی استیشن 4 و با دسته ارایه دهد.

فاینال فانتزی 14 مثل تمام نقش آفرینی های آنلاین پس از جهانی وارکرفت، از این بازی تا جای ممکن الهام گرفته است. ولی فاینال فانتزی شاید در پایه و اساس شبیه به ورلد به نظر برسد، اما زمانی که پای بازی بنشینید و چند ده ساعتی زمان صرف آن کنید، متوجه می شوید که با یک بازی بسیار بزرگتر و عمیق تر طرف هستید. در کنار گیم پلی بسیار خوب بازی، کلاس هایی که هیچ کدام نسبت به دیگری رجحان ندارند و مجموعه ای از قابلیت ها و ابزارهای مختلف برای مدیریت بازی در اختیارتان قرار می دهند. فاینال فانتزی 14 هم چنین قصه ای در حد و اندازه بازی های اصلی مجموعه تعریف می کند؛ طوری که حتی بسیاری از هواداران اصلی فاینال فانتزی فقط به خاطر تجربه جهان و قصه فاینال فانتزی 14 سراغ بازی می آیند و کوشش می نمایند تا تک نفره کوئست های اصلی را به سرانجام برسانند.

کوشش بسیاری شده است تا بتوان فاینال فانتزی 14 را روی پلی استیشن 4 و با یک دسته تجربه کرد؛ رابط کاربری بازی کم از جهانی وارکرفت ندارد و حتی بعضی از اوقات ممکن است شلوغ تر هم شود، ولی به یاری دسته پلی استیشن 4 قابل استفاده است. می توان با نگه داشتن ماشه های دسته، تمام کلیدها را تبدیل به میان برهایی برای اجرای فرمان های مختلف کرد. هدف مان از قرار دادن فاینال فانتزی 14 در لیست، آن دسته افرادی بوده اند که سال ها پیش زمان زیادی را صرف جهانی وارکرفت نموده و امروز به بازی کردن روی پلی استیشن 4 روی آورده اند؛ می خواهیم آن دسته افراد بدانند که پلی استیشن 4 هم یک نقش آفرینی آنلاین کلان عالی دارد که حتی از آنچه به خاطر می آورند هم بهتر است.

29. Shadow of the Colossus

تهیه نماینده: Sony Interactive Entertainment / سازنده: Bluepoint Games، Sony Japan

به هنگام صحبت از آخرین محافظ، از دو بازی بی نقص استاد فومیتو اوئدا یاد کردیم؛ دو بازی که معمولا از آن ها در محافل مختلف ویدیوگیم به عنوان بهترین ساخته های تاریخ صنعت بازی یاد می شود. یکی از آن بازی ها سایه کلوسوس است. این بازی که عرضه اش به کنسول پلی استیشن 2 بازمی شود، کاملا از نو روی پلی استیشن 4 بازسازی شده است؛ آن هم بدون اینکه ذره ای تغییر در بازی اصلی ایجاد شود.

بازسازی سایه کلوسوس کاملا از ابتدا و روی موتور پایه متفاوتی ساخته شده است، با این حال، کوشش بسیاری شده تا همه چیز بازی، از کنترل آن گرفته تا دوربین و محیط و غولآخرها، عینا شبیه به بازی اصلی باشند. در واقع تنها چیزی که تغییر نموده، کیفیت بصری بازی است. گرافیک بازسازی سایه کلوسوس عالی و شبیه به یک بازی مدرن است، در حالی که همه چیز گیم پلی مانند نسخه اصلی باقی مانده؛ یعنی در واقع با بهترین بازسازی ممکن طرف هستیم. با در نظر دریافت این موضوع که به راحتی می توان بازی اصلی را از نظر ساختار و گیم پلی بی نقص توصیف کرد، اینکه بازسازی سایه کلوسوس ذره ای تغییر در نسخه اصلی ایجاد ننموده باشد، بدون شک از بزرگترین چالش های ساخت آن بوده است.

سایه کلوسوس، مثل بازی های درست و درمان گذشته، هیچ چیز به بازی نماینده نمی گوید و به او اجازه می دهد تا همه چیز را، از اینکه کجا برود گرفته تا اینکه دقیقا چه کاری انجام دهد و حتی اینکه چگونه حمله کند، خودش کشف کند. حسی که کشف راه نابود کردن غول های بازی در بازی نماینده به وجود می آورد، در هیچ بازی دیگری پیدا نمی شود. سایه کلوسوس از زیباترین، خاص ترین و مهم ترین تجربه های صنعت بازی است و نسخه پلی استیشن 4 این بازی بهترین راه تجربه آن است.

28. Sekiro: Shadows Die Twice

تهیه نماینده: Activision / سازنده: From Software

سازندگان مجموعه بازی های دارک سولز، در جدیدترین بازی خود تصمیم گرفته تا عناصر نقش آفرینی را کنار و دست به ساخت یک بازی اکشن محض بزنند. به همین دلیل هم بهترین و دقیق ترین سیستم های اکشن ممکن را برای سکیرو طراحی نموده و آن ها را با توانایی بالای شان در طراحی غولآخر ادغام نموده اند. نتیجه نهایی یک بازی ماجراجویی اکشن بسیار سخت است که شاید کمی یاد دریافتش طول بکشد، اما به آن دسته بازی نماینده هایی که پا به پایش حرکت نمایند، تا جای ممکن پاداش می دهد.

سکیرو برخلاف دارک سولز و بلادبورن، یک بازی اکشن محض است؛ یعنی این بار قرار نیست بتوانید با استفاده از مجموعه ای خاص از آیتم ها و زره های مختلف از پس یک غولآخر بر بیایید، بلکه احتیاج دارید تا در اجرای حرکات مختلف بازی و خواندن حملات دشمنان، مهارت بسیار پیدا کنید. دشمنان در سکیرو ممکن است در چند حالت به شما حمله نمایند؛ ممکن است حمله مستقیم باشد، از طرفین به سمت شما وارد شود یا به زیر پای شما بزند. با توجه به نوع حمله، باید در ثانیه تصمیم بگیرید تا چگونه دفاع کنید یا جاخالی دهید. در همین حین، باید روی گیج کردن دشمن هم با پر کردن خط دیگری به غیر از سلامتی شان یا حمله در زمان های تعیینی برای صدمه زدن بیشتر، تمرکز کنید.

از نظر ساختار، بازی هنوز هم شبیه به دیگر ساخته های اخیر فرام سافتور است؛ یعنی نقشه ای بزرگ که بخش های مختلف آن به یکدیگر متصل اند، دشمنان ریز و درشت مختلفی که در این نقشه قرار داده شده اند و غولآخرهای متنوع و متعددی که شکست دادن شان صبر و حوصله بسیار زیادی می طلبد. با این حال از نظر طراحی سیستم های مبارزه، سکیرو بیشتر شبیه به ساخته های پلاتینیوم گیمز می ماند تا بازی های دیگر فرام سافتور. جهانی زیبای بازی، غولآخرهای آن و سیستم مبارزه عالی اش که اگر در آن مهارت پیدا کنید، حس بزرگی و غرور عجیبی به شما دست می دهد، از نکات اصلی سکیرو هستند که آن را تبدیل به یکی از بهترین بازی های اکشن پلی استیشن 4 می نمایند.

27. Dreams

تهیه نماینده: Sony Interactive Entertainment / سازنده: Media Molecule

شاید باورتان نشود، ولی انتخاب اصلی مان برای رتبه نخست این لیست در ابتدا بازی Dreams بود؛ چون در واقع بازی Dreams بی نهایت است. در نتیجه Dreams می تواند بهترین بازی ممکن باشد یا نباشد. شاید همین حالا هم در آن بازی بی نقص و شگفت انگیزی وجود داشته باشد که هنوز کسی آن را کشف ننموده یا به احتمال زیاد چنین بازی ای روزی در Dreams ساخته خواهد شد. نکته اصلی دقیقا همین است: در Dreams بازی می سازیم و آن را با دیگران به اشتراک می گذاریم.

بازی Dreams که شاید در واقع نباید آن را یک بازی بنامیم، مجموعه ای کامل از ابزارهای مختلف برای ساخت تجربه های تعاملی یا حتی موسیقی و نقاشی و انیمیشن است. می توانید در بازی مدل سازی سه بعدی کنید، شخصیت و اجسام مختلف بسازید، از آن ها در طراحی مراحل تان بهره ببرید، موسیقی بسازید، هوش مصنوعی تنظیم کنید و اساسا هر چیزی که برای ساخت یک بازی احتیاج داشته باشید، در Dreams وجود دارد. در Dreams ساخت همه نوع بازی ای ممکن است و هیچ محدودیتی در آن وجود ندارد.

ساخت و ساز در Dreams بسیار ساده تر از کار کردن با نرم افزارهایی مثل موتورهای بازی سازی و نرم افزارهای مدل سازی است. حتی بدون نوشتن یک خط کد، می توانید در Dreams بازی کامل و بزرگی طراحی کنید. البته که Dreams هم خود احتیاجمند یادگیری است و باید در ابتدای کار آموزش های مختلفی را برای استفاده از ابزارهای بازی دنبال کنید. امکانات و قابلیت هایی که Dreams در اختیار هنرمندان قرار می دهد، بسیار کامل و قدرتمند است و اینکه با می توان با یک دسته پلی استیشن 4 و روی یک کنسول، دست به خلق بازی، نقاشی، انیمیشن یا هر چیز دیگری، آن هم با بالاترین کیفیت ممکن زد، از عجایبی است که چگونگی تحقق آن حسابی جای تامل دارد.

26. Gravity Rush 2

تهیه نماینده: Sony Interactive Entertainment / سازنده: Sony Japan

در حالی که قسمت اول بازی Gravity Rush مختص یک کنسول دستی ساخته شده بود، محبوبیت این بازی سونی را ترغیب کرد تا ساخت دنباله اش را روی پلی استیشن 4 شروع کند. در نتیجه، ایده هایی که در Gravity Rush برای اولین بار با آن ها برخورد نموده بودیم، مثل توانایی کنترل جاذبه و جهانیی که موضوعی به اسم بالا و پایین در آن معنی ندارد، چند برابر بزرگتر و عمیق تر در Gravity Rush 2 پیاده شدند. بازی به شکل سرسام آوری بزرگ است و از نظر هنری، جهانیی را به تصویر می کشد که شبیه را آن در بازی های دیگری ندیده ایم.

از نظر فرایند هم در Gravity Rush 2 با تجربه ای بلند و بالا و بسیار متنوع روبرو می شویم. بازی قصه ای طولانی و پرفراز و نشیب از فاصله طبقاتی و چگونگی برخورد افراد مختلف با این موضوع را تعریف می کند. شخصیت اصلی Gravity Rush که کت نام دارد هم در طول قصه بازی درگیر اتفاقات بزرگ و کوچک متعددی می شود و ما هم در نقش او، کوشش می کنیم، قصه بسیار خوب بازی را دنبال می کنیم.

بازی کاملا محیط باز است و با گشت و گذار در نقشه آن می توانیم کوئست های فرعی و اصلی مختلفی را پیدا کنیم. با توجه به اینکه شخصیت اصلی بازی روی نیروی جاذبه کنترل دارد، حرکت در جهانی بازی معنای کاملا تازه ای در مقایسه با دیگر بازی ها پیدا می کند. گوشه و کنار نقشه در Gravity Rush 2 بارها متفاوت تر و بزرگتر از حد معمول دیگر بازی هاست. ممکن است در آسمان یا در گودال های بسیارعمیق داخل زمین که به هر دو به لطف نیروی کنترل جاذبه دسترسی داریم، محله ای بزرگ با کوئست های فرعی مختص خود را پیدا کنیم.

در این میان هم بازی هر چند وقت یک بار مطمئن می شود تا نیرو و قابلیتی جدید معرفی کند تا فرایند تازه اش در چند ده ساعت گیم پلی آن حفظ شود. بازی آن قدر خوب است که می توانستیم با کمی بخشش آن را حتی به عنوان یکی از ده بازی برتر پلی استیشن 4 معرفی کنیم، اما به خاطر یک بخش طولانی و اعصاب خردکن، که احتمالا اضافه کردنش دلیلی جز کش دادن بازی نداشته، مجبوریم به رتبه ای پایین تر برای Gravity Rush 2 بسنده کنیم.

25. Final Fantasy VII Remake

تهیه نماینده: Square Enix / سازنده: Square Enix

اهمیت فاینال فانتزی 7 به خاطر کیفیت های ساخت بسیار بالای آن نیست، بلکه اگر بخواهیم از فاینال فانتزی 7 و تاثیر آن در صنعت بازی صحبت کنیم، باید از این بازی به عنوان یکی از اولین برخوردهای بازی نماینده ها با یک بازی داستان-محور بزرگ یاد کنیم. محبوبیت بسیار زیاد فاینال فانتزی 7 روی پلی استیشن وان منجر به پیروزیتی غیرمنتظره برای این بازی و در نهایت تاثیر بسیار زیاد آن در صنعت بازی شد. نقش آفرینی ها، چه ژاپنی و غیر ژاپنی اش و دیگر بازی های داستان-محور، پیش از فاینال فانتزی 7 هم محبوب بودند، اما پلی استیشن وان که در زمان خود، پرفروش ترین و بزرگترین دستگاه بازی تاریخ بود، جمعیتی کاملا متفاوت از هواداران نقش آفرینی های کلاسیک قدیمی و بازی های ادونچر کامپیوتر را با پدیده قصه گویی در بازی های ویدیویی آشنا کرد.

بازسازی فاینال فانتزی 7 کوشش نموده است تا تمام آنچه بازی نماینده ها به هنگام بازی کردن نسخه اصلی در ذهن خود تخیل می کردند را به تصویر بکشد؛ کوششی که به بهترین شکل ممکن نتیجه داده است و در عین حال هم به سطح بالای بازی اصلی و ماندگاری بسیار خوب آن اشاره دارد. بازسازی فاینال فانتزی 7 قصه های و شخصیت هایی که برای بسیاری از افراد، اولین تجربه بزرگ گیمی شان بوده است را به شکلی امروزی، دوباره ارایه می دهد و از نظر گیم پلی هم می تواند چه هواداران بازی اصلی و چه مخاطبانی تازه را حسابی راضی کند.

ادغامی از یک سیستم مبارزه اکشن و نوبتی، به شکلی مدرن ولی شبیه به نسخه اصلی فاینال فانتزی 7، قصه ای گسترش یافته، صحنه های سینمایی بسیار خوب و کارگردانی درست و صحیح آن ها، گرافیکی خیره نماینده و به طور کلی، همه چیز بازسازی فاینال فانتزی 7 درست و به جاست. با این حال، بازسازی فاینال فانتزی 7 تنها پنج شش ساعت نخست قصه بازی اصلی را تعریف می کند. البته که تعریف این چند ساعت قصه به همراه میان پرده های بزرگ و دیالوگ هایی تازه، چهل ساعتی در بازسازی فاینال فانتزی 7 طول کشیده است. با این حال، بازسازی فاینال فانتزی 7 به خودی خود یک بازی کامل و بزرگ است و به راحتی می تواند در لیست مان از بهترین بازی های پلی استیشن 4 جای بگیرد.

24. The Last of Us: Remastered

تهیه نماینده: Sony Interactive Entertainment / سازنده: Naughty Dog

عرضه لست آو آس شاید به همان اندازه نسخه اصلی فاینال فانتزی 7 مهم باشد؛ طوری که گویی بازی نماینده ها با لست آو آس دوباره قصه گویی و درام را کشف نموده باشند. چیزی که بیش از هر چیز درباره لست آو آس در ذهن ما و دیگر افراد باقی مانده، رعایت استانداردی از قصه گویی و اجرا در لست آو آس است؛ استانداردی که از دیدگاه سینمایی شاید در مقایسه با بزرگان سینما حرفی برای گفتن نداشته باشد، اما در جهانی ویدیوگیم از اولین ها و بهترین ها محسوب می شود. لست آو آس، به خاطر تعاملی بودن اش، حتی پایش را از سینما هم فراتر و تاثیری بسیار بزرگ روی مخاطبان خود گذاشت.

البته که از نظر فرایند بازی، لست آو آس به هیچ وجه بی نقص نیست و جای پیشرفت زیادی در آن وجود دارد (پیشرفت هایی که در قسمت دوم بازی اعمال شدند و فرایند آن را به بهترین شکل ممکن تکمیل کردند)، اما این موضوع دلیل نمی شود تا قید دیگر کوشش های بازی را در ادغام قصه گویی و فرایند بزنیم و به آن اعتبار ندهیم.

نسخه پلی استیشن 4 لست آو آس، که شاید بد نباشد در این میان یادآوری کنیم که لست آو آس بازی پلی استیشن 3 است و این کیفیت بسیار بالایی که از بازی می بینید در ابتدا روی پلی استیشن 3 اجرا شده بود، اساسا هیچ تفاوتی با نسخه اصلی ندارد. روی پلی استیشن 4 می توان لست آو آس را با نرخ فریم بیشتر و وضوح تصویر بالاتر بازی کرد، اما خبری از پیشرفت های دیگری نیست، در نتیجه چندان نمی توانیم از نسخه پلی استیشن 4 تعریف و تمجید کنیم، چون همان بازی پلی استیشن 3 است و در زمان این کنسول به اندازه کافی از لست آو آس صحبت نموده ایم. رتبه بالاتر و صحبت از لست آو آس روی پلی استیشن 4 را به دنباله آن اختصاص داده ایم.

23. Resident Evil 2

تهیه نماینده: Capcom / سازنده: Capcom

رزیدنت اویل 2 شاید به عنوان یک بازسازی معرفی شده باشد، اما هرگز نباید در کنار دیگر بازسازی ها قرار بگیرد؛ رزیدنت اویل 2 کاملا یک بازی جدید است که با اقتباس از نسخه اصلی این بازی که عرضه اش به بیش از بیست سال پیش بازمی شود، ساخته شده. مکانیک ها، فرایند بازی، کنترل، میان پرده ها و اساسا همه چیز رزیدنت اویل 2 جدید و مدرن است، اما بازی قصه و مراحل رزیدنت اویل 2 اصلی را دنبال می کند. در واقع یک بازی کاملا جدید را در ذهن خود تصور کنید که کوشش می کند دوباره قصه رزیدنت اویل 2 را با همان اتفاقات اصلی، تعریف کند؛ دقیقا مثل حرکتی که اسکوئر انیکس با فاینال فانتزی 7 انجام داده است.

سازندگان رزیدنت اویل 2 موضوعی که در نظرمان غیرممکن به نظر می رسیده را ممکن نموده اند: آن ها یک بازی مدرن طراحی نموده اند که ساختاری کاملا قدیمی دارد. در رزیدنت اویل 2 کشف همه چیز به خود بازی نماینده واگذار می شود و خبری از نشانه ای که هر قدم بخواهد راه را نشان دهد، نیست. حسی که هنگام بازی کردن رزیدنت اویل 2 جدید داریم، دقیقا یادآور خاطراتی است که از تجربه بازی اصلی در ذهن مان باقی مانده اند.

فرایند بازی رزیدنت اویل 2 بی نقص است، معماهای آن و ماجراجویی های مختلف بازی عالی هستند، شکست غولآخرها ملزم به پیدا کردن روش خاص خود است، قصه بازی هم به لطف دو شخصیت جداگانه، به دو شکل مختلف و با بخش های منحصر به خود روایت می شوند. حتما باید به گرافیک بسیار بالای بازی هم اشاره کنیم که به راحتی از دیدگاه بصری در لیست زیباترین بازی های این نسل جای می گیرد.

رزیدنت اویل 2، مثل بسیاری از بازی های اکشن قدیمی چندان بلند نیست و تمام کردنش زیاد طول نمی کشد، اما دقیقا مثل بازی های قدیمی، بازی طوری طراحی شده است تا بارها و بارها آن را بازی و در ازای هر بار تمام کردن بازی هم یک آیتم یا قابلیت باحال و جدید دریافت کنید. رزیدنت اویل 2 به راحتی می تواند به شما یادآوری کند که چرا دهه ها پیش تصمیم گرفتیم بازی های ویدیویی را از صمیم قلب دوست داشته باشیم، و چرا اینکه بسیاری از ساخته های امروز ناامیدمان می نمایند.

22. Dragon Age: Inquisition

تهیه نماینده: Electronic Arts / سازنده: Bioware

نقش آفرینی های غربی، در مقایسه با نقش آفرینی های ژاپنی که روی کنسول ها جولان می دادند و ده ها میلیون نسخه می فروختند، هرگز نتوانستند مخاطبی بزرگ و وسیع پیدا نمایند. اما به راحتی می توانیم بگوییم که این موضوع با عرضه اولین قسمت مجموعه بازی های عصر اژدها تغییر کرد؛ عصر اژدها حتی پیچیده تر و عمیق تر از دیگر نقش آفرینی های کلاسیک بود، اما به خاطر کیفیت های بالای ساخت بازی از هر نظر، توانست حسابی سر و صدا کند و به یکی از بهترین نقش آفرینی های تاریخ تبدیل شود. جهان و قصه گویی وسیع بازی، هرگز در دنباله عصر اژدها تکرار نشدند، اما سازندگان دومین قسمت عصر اژدها که به اشتباهات خود پی برده بودند، ساخت Dragon Age: Inquisition را با همان ذهنیت بازی نخست شروع و نقش آفرینی شگفت انگیز دیگری را به این مجموعه اضافه کردند.

از نظر وسعت Dragon: Age Inquisition حتی از بازی نخست هم بزرگتر است. این بار به جای مناطق مختلفی که روی یک نقشه قرار دارند، با یک جهانی بزرگ طرف هستیم؛ یک جهان که می توان به صورت آزادانه در آن گشت و گذار و اتفاقات بزرگ و کوچکی را در گوشه و کنارش تجربه کرد. بازی واقعا بزرگ است و با اینکه نمی خواهیم داستان آن را لو دهیم، ولی بگذارید بگوییم آن قدر بزرگ که در میانه های داستان، نقشه بزرگ بازی، که به همان هم راضی بودیم، به طور کلی دور ریخته و یک نقشه حتی بزرگ تر و کاملا متفاوت جایگزین آن می شود.

تعداد انتخاب هایی که می توانیم در دیالوگ ها داشته باشیم و تاثیر آن ها در Dragon Age: Inquisition یادآور شماره اول این مجموعه بازی هاست و مقایسه یک نقش آفرینی با نخستین شماره عصر اژدها، در واقع بالاترین درجه ستایشی است که می توان به آن اعطا کرد. شخصیت های Dragon Age: Inquisition عالی هستند، کوئست ها قصه های بسیار خوبی تعریف می نمایند و مبارزات هم عمق لازم را دارند تا حتی بتوانیم بازی را یک نقش آفرینی تاکتیکی خطاب کنیم. اگر بخواهیم نقش آفرینی های پلی استیشن 4 را رتبه بندی کنیم، ویچر 3 را در بالای لیست می نشانیم و Dragon Age: Inquisition را به راحتی در رتبه پس از آن.

21. Control

تهیه نماینده: 505 Games / سازنده: Remedy Entertainment

سال ها تجربه و آموخته سازندگان مجموعه بازی های مکس پین و آلن ویک، در جدیترین ساخته شان یعنی بازی کنترل به بهترین شکل ممکن نمود پیدا نموده است. یک بازی اکشن سوم شخص، که تمرکز بسیاری روی داستان گویی دارد، آن هم در استایل خاص و منحصر به فرد استودیوی بازی سازی رمدی. کنترل کوشش نمی کند تا به احتیاجهای بازی نماینده های امروزی پاسخ دهد و همه چیز را حاضر و آماده مقابلش بگذارد؛ طوری انگار کنترل متعلق به آن نسل از بازی هاست که بازی سازها آنچه خودشان دوست داشتند را خلق می کردند، نه آنچه که مخاطب دوست دارد ببیند و قرار است بیشتر بفروشد.

از نظر ساختاری، کنترل با دیگر بازی های رمدی تفاوت بزرگی دارد: بازی خطی نیست و در چگونگی پیشرفت، آزادی عمل زیادی به بازی نماینده می دهد. نقشه اصلی بازی، بخش های مختلفی دارد و بازی نماینده می تواند به هر نقطه ای که می خواهد برود، اما نه پیش از آنکه آیتم یا ابزار مورد احتیاج آن مرحله را پیدا ننموده باشد. این ساختار، بازی نماینده را به گشت و گذار و کشف آیتم های بیشتر و جدیدتر تشویق می کند؛ مخصوصا که کنترل جهانی بسیار مرموزی دارد و به راحتی حاضر نیست رازهای خود را برملا کند. بازی نماینده با انگیزه کشف پاسخ های مختلف پس از رازهای بازی، می خواهد هر نقطه ای را در نقشه بازی از بالا تا پایین جست وجو کند.

البته که گشت و گذار در نقشه بازی، تنها کاری نیست که در کنترل انجام می دهید و مبارزات هم بخش بزرگی از بازی هستند؛ مبارزاتی که بسیار خوب طراحی شده و یادآور دیگر ساخته های رمدی هستند. قدرت های ماورایی مختلف در کنار سلاح های عجیب بازی، ابزارهای شما برای مبارزه با دشمنان بازی هستند. تنوع بسیار خوب دشمنان و سلاح های بازی، این احتیاج را به وجود می آورد تا در نابود کردن دشمنان، در ذهن خود به اولویت بندی آن ها مشغول شوید. به هنگام مبارزات، کنترل بهترین افکت های بصری که تا به حال دیده اید را مقابل تان می گذارد. بازی از نظر هنری خیره نماینده است و فکر نمی کنیم تیراندازی سوم شخصی با این سطح بالای هنری تا به حال ساخته شده باشد. کنترل نتیجه دو دهه بازی سازی استودیوی رمدی و بهترین ساخته آن هاست.

20. The Witness

تهیه نماینده: Thekla / سازنده: Thekla

اغراق ننموده ایم اگر بازی The Witness را بهترین و صد البته سخت ترین بازی معمایی تاریخ بنامیم. بازی بدون اینکه کلمه ای به بازی نماینده حرف بزند، بدون اینکه ذره ای درباره پازل ها و معماها شرح دهد، هر آنچه لازم باشد را به مخاطب خود می آموزد و به تدریج مهارت او را در حل معما بالا می برد. لازمه طراحی چنین پازل هایی، که مخاطب در یک نگاه کاری که باید انجام دهد را متوجه شود و با حل پازل های بیشتر، فرمول های پیچیده تر و عمیق تری را برای حل پازل ها بیاموزد، نبوغی است که شاید هر چند دهه یکبار ظهور کند و این بار این سطح از نبوغ، در طراحی The Witness به کار گرفته شده است.

بازی نقشه ای بزرگ دارد که از چند منطقه مختلف تشکیل شده. هر کدام از مناطق پازل های خاص خود را دارند. این پازل ها به شکل صفحه هایی مربع شکل در نقشه قرار گرفته اند و باید با جست وجو و تعامل با این صفحه ها به حل پازل ها بپردازید. پازل های ابتدایی هر ناحیه بیشتر هدف آموزشی دارند؛ طوری که چند راهکار و فرمول را به شما آموزش می دهند و سپس در ادامه از شما می خواهند که با ادغام فرمول هایی که یاد گرفته اید، پازل های بعدی را حل کنید. بازی آن قدر خوب طراحی شده که حتی ممکن است از فرایند پیشرفت خود در حل پازل ها مطلع نباشید.

پازل های هر ناحیه نهایتا به یک ناحیه بزرگتر و اصلی متصل می شوند که تمام آموخته های شما را در طول ده ها ساعت حل پازل، به امتحان می گذارد. تجربه ای که The Witness به مخاطب خود ارایه می دهد، بسیار بیشتر از تجربه یک بازی ویدیویی معمول است. حسی که پس از کشف راهکار یک پازل دارید، به ندرت در دیگر بازی ها پیدا می شود و زمانی که متوجه می شوید چگونه تمام بخش های مختلف بازی به یکدیگر متصل بوده و چه پیغامی در پس تمام این پازل ها و جهانی بازی نهفته است، The Witness را در ذهن خود فراتر از بسیاری چیزها می بینید. به سادگی می گوییم که هیچ بازی دیگری مثل The Witness وجود ندارد و تجربه آن، حتی در راستای پیشرفت فردی هم از ملزومات زندگی است.

19. Marvels Spider-Man

تهیه نماینده: Sony Interactive Entertainment / سازنده: Insomniac Games

اسپایدرمن پلی استیشن 4 این موضوع را ثابت کرد که پیروزیت یک بازی حتما هم وابسته به معرفی ایده های تازه نیست، بلکه می توان مکانیک ها و سیستم هایی آشنا را به بهترین شکل شان و با تعدادی پیشرفت ریز و درشت به مخاطب ارایه داد و نتیجه ای بسیار خوب از آن گرفت. اسپایدرمن پلی استیشن 4 یک بازی محیط باز، شبیه به دیگر بازی های این سبک است؛ در نقشه گشت و گذار می کنید، کوئست های اصلی و فرعی مختلفی را به سرانجام می رسانید، پایگاه های مختلفی را در نقشه فتح می کنید، نقشه را برای پیدا کردن آیتم های مخفی از ابتدا تا سرانجام جست و جو می کنید و بازی به همین منوال ادامه پیدا می کند. با این حال، به جرات می توان گفت که هر کدام از این بخش ها در بازی اسپایدرمن، آن قدر بهتر از رقبا طراحی و اجرا شده اند که بازی نهایتا بالاتر از دیگر اکشن های محیط باز قرار می گیرد.

نکته ای که اسپایدرمن را از دیگر بازی های هم سبک خود جدا می کند، کوشش آن در القای حس و حال اسپایدرمن در هر موقعیت است. از حرکت در محیط گرفته تا مبارزه و حتی راه رفتن در شهر، با بالاترین جزییات ممکن در بازی پیاده شده اند. سطح جزییات آن قدر بالاست که حتی پس از ده ها ساعت تجربه بازی، باز هم در اسپایدرمن پلی استیشن 4 صحنه ها و اتفاقات تازه ای می بینید. ساده ترین رفتار یک بازی، یعنی حتی چیزی مثل حرکت کردن در محیط هم به سرگرم نماینده و لذت بخش ترین شکل ممکن در بازی اسپایدرمن طراحی شده است. همه اتفاقات، از تار زدن در محیط گرفته تا مبارزات بسیار عمیق بازی، آن قدر سریع صورت می گیرد که تجربه دیگر بازی ها پس از اسپایدرمن سخت می شود؛ طوری که دیگر بازی ها به نظرتان کند و آرام می آیند.

آنچه از اسپایدرمن انتظار نداشتیم، تعریف قصه ای بسیار خوب بود. داستان بازی و نحوه به تصویر کشیدن آن، از بهترین فیلم های مارول اخیر هم بهتر است. گرافیک بازی هم مثل دیگر ساخته های سونی برای پلی استیشن 4 شگفت انگیز است. با در نظر دریافت این موضوع که با یک نقشه بسیار بزرگ طرف هستیم که با سرعتی بالاتر از یک خودرو می توانیم در آن حرکت کنیم، چگونگی به تصویر کشیدن این سطح از گرافیک حتی بیشتر از قبل تحسین مان را برمی انگیزد. اسپایدرمن پلی استیشن 4 از لذت بخش ترین و سرگرم نماینده ترین بازی های این کنسول است و تجربه بازی کردن آن تا مدت ها در ذهن تان باقی می ماند.

18. P.T

تهیه نماینده: Konami / سازنده: Kojima Productions

بازی P.T. یک دموی رایگان است؛ دمویی که به مدت یک سال روی شبکه پلی استیشن برای دانلود موجود بود، اما امروز دیگر امکان دانلود و تجربه آن وجود ندارد. عرضه بازی P.T. قصه ای بلند و بالا دارد. بازی در ابتدا به عنوان یک دموی ناشناخته از استودیویی کاملا جدید معرفی و عرضه شد، اما طولی نکشید تا بازی نماینده ها با حل معمای آن، متوجه شدند که P.T. در اصل دمویی برای قسمت بعدی مجموعه بازی های سایلنت هیل، ساخته استودیوی کوجیما پروداکشنز است.

اینکه چه اتفاقاتی بر سر دموی P.T. و بازی سایلنت هیل و استودیوی کوجیما پروداکشنز آمد، قصه ای است مفصل که تعریفش در اینجا نمی گنجد. موضوعی که باید به آن اشاره کنیم، تاثیری است که P.T. بر فرایند فراوری بازی های ترسناک بعد از خود داشته. بازی P.T. به ما نشان می دهد که چطور می توان با بودجه ای بسیار محدود، تجربه ای فراموش نشدنی خلق کرد. بازی اساسا متشکل از دو سه اتاق است. این اتاق ها پشت سر هم تکرار می شوند، اما هر بار تغییری در آن ها ایجاد شده و حل معمای بازی، احتیاجمند دقت به قصه هایی است که در این اتاق ها توسط محیط تعریف می شوند. در این میان، روحی هم وجود دارد که قدم به قدم دنبال تان است و تجربه حضور در بازی را بسیار هولناک می کند.

بازی به شکل دیوانه واری ترسناک است؛ ترسی که مطمئنا از محیط آشنای بازی ریشه می گیرد و کاری می کند تا خانه تان دیگر امن به نظر نرسد. بازی P.T. به دفعات از سوی منتقدان و نویسندگان صنعت بازی، ترسناک ترین بازی تاریخ نامیده شده است. حتی همین حالا هم که سال ها از عرضه بازی می گذرد، با اینکه جمعیتی از بازی نماینده ها تمام کدهای بازی را بیرون کشیده و زیر و رو نموده اند، تمام راز و رمزهای بازی کشف نشده اند؛ انگار که واقعا طلسمی در این بازی نهفته است. این صحبت ها به کنار، P.T. از دیدگاه طراحی و به عنوان یک بازی ماجراجویی ترسناک، تمام تعیینه های لازم را برای تبدیل شدن به یک بازی ترسناک عالی دارد. محیط بازی برای مخاطب آشناست، تمام اتفاقات شرح داده نمی شوند و بخش زیادی از نتیجه گیری ها در ذهن مخاطب صورت می گیرند، عنصر غافلگیری در لحظه به لحظه بازی وجود دارد و جو بازی هم در همه حال، آزاردهنده است. از اینکه بازی نماینده ها دیگر توانایی تجربه P.T. را ندارند، ناراحتیم و یکی دو نفرین سایلنت هیل-طور را به مسوول مربوط نثار می کنیم.

17. Infamous: Second Son

تهیه نماینده: Sony Interactive Entertainment / سازنده: Sucker Punch Productions

تاثیری که Infamous: Second Son در ابتدای نسل هشتم کنسول های بازی روی این صنعت گذاشت، از مهم ترین اتفاقات حول کنسول پلی استیشن 4 است. بازی تنها سه چهار ماه پس از ورود پلی استیشن 4 به بازار عرضه شد و از اولین تجربه های این کنسول بود که قدرت تازه این نسل را به تصویر می کشید، اما از نظر کیفیت Infamous: Second Son به قدری از آنچه تا به حال دیده بودیم جلوتر بود که توانست استانداردی تازه برای گرافیک بازی ها و قابلیت های بصری آن ها ثبت کند.

حتی همین حالا هم که شش سال از عرضه Infamous: Second Son می گذرد، به راحتی می توان آن را در لیست زیباترین و باکیفیت ترین بازی های پلی استیشن 4 قرار داد. تکنولوژی های تازه ای، اعم از افکت های تصویری جدید، حجم بالای پارتیکل ها یا اجزای محیطی با کیفیت در کنار فیزیکی تازه برای به تصویر کشیدن تخریب پذیری های بسیار بزرگ، سیستمی تازه برای نورپردازی، کیفیتی کاملا جدید برای نمایش شخصیت ها و انیمیشن هایی بسیار پرجزییات تر برای آن ها، هم در میان پرده ها و حین گیم پلی، همگی برای اولین بار دیدی تازه به آینده بصری بازی های ویدیویی به ما دادند.

البته که Infamous: Second Son یک دموی گرافیکی نیست و بازی هم بسیار عالی طراحی شده. در ادامه جریان دیگر بازی های این مجموعه، نقشه ای بزرگ مقابل مان قرار داده می شود تا به یاری قدرت های مختلف فرابشری همه چیز را نابود کنیم. مراحل بازی به لطف تنوع بالای دشمنان و تغییراتی که به تدریج در جهانی بازی صورت می گیرند، تازگی خود را در همه حال حفظ می نمایند. به راحتی می توانیم Infamous: Second Son را از مهم ترین و سرگرم نماینده ترین بازی های پلی استیشن 4 بنامیم و آن را در کنار بهترین ساخته های این کنسول قرار دهیم.

16. Death Stranding

تهیه نماینده: Sony Interactive Entertainment / سازنده: Kojima Productions

کمی بالاتر و به هنگام صحبت از آخرین محافظ، به امتناع این بازی در به کارگیری سیستم های همیشگی و تثبیت شده صنعت بازی اشاره کردیم؛ گفتیم که حتما هم لازم نیست تا یک بازی جریان هایی که به استانداردی در گیم دیزاین تبدیل شده اند را دنبال کند. با این حال، معدود افرادی هستند که این توانایی و جرات را دارند که راه خودشان را بفرایند و در نهایت هم نتیجه ای مثبت از آن بگیرند. فومیتو اوئدا و هیدئو کوجیما از این معدود افراد هستند؛ با این تفاوت که اوئدا تا جای ممکن کوشش می کند در بازی های خود سکوت کند و کوجیما از آن طرف، آن قدر دیالوگ به خوردتان می دهد تا بخواهید به طور کلی بی خیال قصه شوید و همه چیز را رد کنید.

با این حال، پیشنهاد می کنیم به قصه دث استرندینگ دل بدهید که مانند آن را در دیگر بازی ها که هیچ، بلکه حتی در هیچ فیلم و کتاب و سریالی هم نمی توانید پیدا کنید. توانایی قصه گویی کوجیما نسبت به گذشته حسابی پیشرفت نموده و در دث استرندینگ، تعریف قصه و جهانسازی در موازات یکدیگر صورت می گیرند و همزمان با اینکه اتفاقات قصه را دنبال می کنید، از راز و رمز های پشت جهانی جذاب دث استرندینگ هم خبردار می شوید. با این حال، برخلاف آنچه بسیاری از افراد درباره بازی های کوجیما می گویند، قصه در بازی های او در رتبه دوم قرار می گیرد و گیم پلی همواره حرف اول را می زند. گیم پلی دث استرندینگ هم به شکلی باورنکردنی سرگرم نماینده و اعتیادآور است.

در ابتدای کار گفتیم که دث استرندینگ جریان های همیشگی ویدیوگیم را دنبال نمی کند، ولی این موضوع در همه حال صحت ندارد. بازی پر است از سیستم های معمول مثل جمع آوری منابع، ارتقا تجهیزات، مبارزه تن به تن که اگر لحظه آخر جاخالی دهید بازی اسلوموشن می شود و چیزهایی شبیه به آن. با این حال، هسته گیم پلی دث استرندینگ تنها مختص به خود است. در دث استرندینگ باید محموله های مختلفی را از نقطه ای به نقطه ای دیگر جابه جا کنید. در میان راه، چالش ها و موانعی مثل سربازهای مختلف و هیولاهایی که نمی توانید آن ها را ببینید (و بازی در این مواقع تبدیل به یک بازی ترسناک می شود)، مقابل تان قرار می گیرد. ولی چالش اصلی بازی مبارزه و تیراندازی به دشمنان و فرار از روح ها نیست؛ بلکه چگونگی استفاده از تجهیزات، منابع و انتخاب راه صحیح برای گذر از کوهستان ها، دره ها، آبشار ها و به طور کلی جهانی نابود شده بازی است.

دث استرندینگ بالاترین سطح ممکن از آزادی عمل را به بازی نماینده می دهد و این موضوع، مشکل اصلی بازی است. انتخاب اشتباه راهی که متناسب تجهیزات و محموله نیست یا به همراه نیاوردن تجهیزات لازم، می تواند حمل محموله را به زجرآورترین کار ممکن تبدیل کند. با این حال اگر درگیر بازی شوید و بخواهید بهترین راه انجام هر ماموریت را پیدا کنید، آن وقت دث استرندینگ به اعتیادآورترین بازی ممکن تبدیل می شود. دیگر عناصر بازی و بخش های آنلاین و اینکه چطور یک بازی نماینده دیگر می تواند در ناامیدنماینده ترین موقعیت ممکن، شما و محموله تان را نجات دهد و اینکه چگونه این سیستم ها با موضوع و قصه بازی گره می خورند، به جای خود. بازی کردن دث استرندینگ تجربه ای است فراتر از یک ویدیوگیم و اگر ایرادات ذکر شده نبودند، باید آن را بالاتر در لیست مان قرار می دادیم.

15. INSIDE

تهیه نماینده: Playdead / سازنده: Playdead

بازی اینساید تعریف واژه کمال گرایی در صنعت بازی است؛ طوری که سازندگان بازی ذره ای از کمال گرایی خود در ساخت یک بازی بی نقص از هر نظر را اینساید دریغ ننموده اند. همه چیز اینساید، درست، به جا و با دلیل و هدفی خاص در آن قرار داده شده است؛ از تک تک معماهای داخل مراحل گرفته تا یک عنصر کوچک در پس زمینه بازی. بازی کردن اینساید فکر و ذهن شما را مشغول می کند؛ آن هم چه در حل معماها و چه در درک اتفاقات جهانی آن.

از نظر فرایند، اینساید با بازی قبلی سازندگانش قابل مقایسه است؛ طوری که می توانیم حتی اینساید را دنباله ای مستقل برای بازی لیمبو در نظر بگیریم. لیمبو به خودی خود شگفت انگیز است و اینساید، حتی پایش را از آن هم فراتر می گذارد و کاری می کند تا لیبمو در نظرتان یک نمونه اولیه برای اینساید به نظر برسد. هنوز هم با یک سکوبازی دو بعدی طرف هستیم که تعداد زیادی معمای مختلف را مقابل مان قرار می دهد. معماهای بازی نه آن قدر ساده هستند که با یک نگاه حل شوند و نه آن قدر سخت که اعصاب تان را خرد نمایند و بخواهید بی خیال بازی کردن شوید.

نکته مهم بازی، چگونگی گره خوردن عناصر گیم پلی آن با داستان و ایدئولوژی های مختلفی است که بازی قصد بیان آن را دارد. بازی در جهانی به ظاهر ساده خود، پشت پرده یک نظام تمامیت خواه را به تصویر می کشد؛ آن هم بدون اینکه بخواهد شرحی اضافه بدهد یا اینکه نطق کند. تصاویری به شما نشان داده می شود، اتفاقاتی که شما با آن ها تعامل می کنید و در این میان، شما از آنچه دیده اید نتیجه گیری می کنید. سبک هنری بازی و حس و حالی که تمام مدت به یاری آن به مخاطب القا می کند، کاملا در راستای قصه بازی است و به بهترین شکل ممکن طراحی شده. اینساید تجربه ای فراموش نشدنی و از بهترین ساخته های صنعت بازی است.

14. NieR: Automata

تهیه نماینده: Square Enix / سازنده: Platinum Games

قسمت نخست NieR که عرضه اش به یک نسل قبل بازمی شود، جهان و قصه بسیار خوبی را مقابل بازی نماینده ها گذاشت؛ ولی گیم پلی آن چندان چنگی به دل نمی زد و بازی کردنش صبر و حوصله زیادی می طلبید. اسکوئر انیکس یک بار دیگر به کارگردان این مجموعه فرصت داد تا بازی دیگری در این مجموعه خلق کند و این بار او را به استودیویی فرستاد که یک بازی بد هم در کارنامه کاری اش ندارد. نتیجه نهایی NieR: Automata است؛ یک بازی که ایده های کاملا جدید و خلاقانه کارگردان اصلی را در خود دارد و گیم پلی اش هم به لطف طراحان مستعد پلاتینیوم گیمز شگفت انگیز است.

البته که پلاتینیوم گیمز در ساخت NieR: Automata به دانسته ها و ایده های قبلی خود بسنده ننموده و کوشش کرد تا با این بازی هم به توانایی های خود بیافزاید. سیستم های همیشگی اکشن پلاتینیوم گیمز در NieR: Automata حضور دارند، اما این بار با یک بازی محیط باز طرف هستیم که عناصر نقش آفرینی متعددی را هم در خود جای داده است. مبارزات در بازی عالی هستند و فرقی نمی کند با کوچکترین دشمن بازی مشغول مبارزه باشید یا غولآخری به اندازه یک ساختمان، در هر صورت NieR: Automata از دیدگاه مبارزات راضی تان می کند. عناصر نقش آفرینی بازی هم این امکان را فراهم نموده اند تا حتی گیم پلی اصلی بازی را هم شخصی سازی کرد. می توان مکانیک های اصلی شخصیت های بازی مثل جاخالی دادن، پرش یا دویدن را با قابلیت های مختلفی جایگزین یا آن ها را خاموش و روشن کرد.

فرایند بازی NieR: Automata هم چنین کاملا با قصه و جهانی آن گره خورده است. اینکه به عنوان یک ربات چه رفتارها و حرکاتی در فرایند گیم پلی انجام می دهیم، همگی در جهان و قصه بازی شرح خاص خود را دارند. در واقع بخش زیادی از داستان در قالب گیم پلی روایت می شود تا میان پرده ها. مهم ترین عنصر NieR: Automata هم چه در قصه اش و چه در گیم پلی آن، غافلگیری است. بازی قدم به قدم غافلگیرتان می کند. قصه بارها به شکلی که انتظارش را نداشته اید، تغییر می کند. فرایند بازی ممکن است به شکلی کاملا ناگهانی زیر و رو شود و همه این ها هم به مجموعه ای از مکاشفات بزرگ و عالی ختم می شوند.

موضوعی که NieR: Automata در همه بخش هایش از آن صحبت می کند، موضوع وجود و دلایل آن است. اساسا NieR: Automata سرگرم نماینده ترین راه برای یادگیری فلسفه به شکل ابتدایی آن است. فرایند بازی، داستان، جهان و خلاصه همه چیز NieR: Automata آن را به یکی از بهترین بازی های اکشن پلی استیشن 4 تبدیل نموده است.

13. Horizon: Zero Dawn

تهیه نماینده: Sony Interactive Entertainment / سازنده: Guerilla Games

ایده اصلی هورایزن به خودی خود کافی است تا بخواهیم به بازی ایمان بیاوریم و آن را چپ و راست تحسین کنیم. در هورایزن با سلاح های بدوی مثل تیر و کمان و طناب، به جنگ با دایناسورهای رباتی می رویم که از چشمان شان لیزر شلیک می نمایند. احتمالا می توانید تصور کنید که مبارزه با چنین موجوداتی آن هم در نقش انسان های قبیله ای، احتیاجمند تاکتیک های مختلف است و هورایزن هم دقیقا این موضوع را در بازی پیاده نموده است. گونه های جانوری مختلفی، که البته همگی ربات هستند، جهانی هورایزن را پر نموده اند شکست دادن هر کدام از آن ها احتیاجمند پیدا کردن نقاط ضعف و حمله به آن است. مبارزات با ربات های هورایزن عالی هستند و هرگز تکراری و خسته نماینده نمی شوند.

با این حال، موضوعی که در هورایزن بیش از هر چیز غافلگیرمان کرد، چگونگی توصیف جهانی پساآخرالزمانی بازی است. اینکه چرا گونه های جانوری همگی تبدیل به ربات شده اند، دیدگاه انسان های قبلیه ای و بدوی نسبت به این موجودات و ماشین ها چیست، چه اتفاقاتی منجر به نابودی جهان و شکل گیری چهره تازه آن شده است و نکات متعدد دیگری، به بهترین و منطقی ترین شکل ممکن در قصه بازی شرح داده می شوند. قصه بازی به قدری خوب است که وجود ربات دایناسوری که از چشمش لیزر شلیک می کند را باور می کنید. هورایزن در کنار قصه خوبش، شخصیت های متعدد جذابی هم دارد که هر کدام نقش مهمی در پیشرفت داستان ایفا می نمایند.

بازی ساختاری نقش آفرینی-طور دارد. نقشه ای باز و به شدت زیبا در Horizon: Zero Dawn مقابل تان قرار داده می شود تا هر طور که می خواهید در آن گشت و گذار کنید و به انجام مراحل اصلی و فرعی مختلفی مشغول شوید. شخصیت ها و گروه های مختلفی هم در کنار حیات وحش متنوع بازی، در نقشه وجود دارند تا جهانی بازی حتی از قبل هم باورپذیرتر شود. نکته مهم دیگر هورایزن که حتما باید به آن اشاره کنیم، سطح گرافیک بازی است. کیفیت گرافیکی Horizon: Zero Dawn به شکل عجیب و باورنکردنی بالاست؛ طوری که هنوز هم از چگونگی اجرای بازی با این سطح کیفیت روی کنسول مطمئن نیستیم. ایده های تازه Horizon: Zero Dawn و چگونگی اجرای آن ها به بهترین شکل ممکن، این بازی را به یکی از بهترین ساخته های نسل فعلی تبدیل نموده است.

12. Grand Theft Auto V

تهیه نماینده: Rockstar Games / سازنده: Rockstar Games

حضور جی تی ای 5 در صنعت بازی آن قدر طولانی شده که کم و بیش دیگر امروزه آن را به عنوان یک شوخی نگاه می کنیم، ولی هرگز نباید این موضوع را فراموش کنیم که جی تی ای 5 این همه سال در صنعت بازی با قدرت باقی مانده، چون شگفت انگیز است. پایه و اساسی که راک استار گیمز با جی تی ای 5 بنا نهاد، آن قدر قوی و کامل بود که یک نسل پس از عرضه بازی، نه تنها هنوز هم تاثیرات آن باقی است، بلکه جی تی ای 5 از ابتدای کار خود بارها بزرگتر هم شده.

جهانی پرجزییاتی که جی تی ای 5 ارایه می دهد و داستانی که بازی در این جهان تعریف می کند، هفت سال پس از عرضه آن هنوز هم عالی است. ایده به کارگیری از سه شخصیت مختلف در قصه چند ده ساعته جی تی ای 5 کاملا منحصر به فرد است و تنها شرکتی که هم می تواند از پس ساخت و اجرای چنین ایده ای بر بیاید، کسی نیست جز راک استار. هر سمت از بازی را که می نگرید، از شهر آن گرفته تا حتی تلویزیون و اینترنت داخل بازی، جزییات ریز و درشتی می بینید که نشان از کوشش بسیار سازندگان بازی در ساخت جهانیی کامل و باورپذیر دارد.

البته که جی تی ای 5 تمام این سال ها را به خاطر بخش آنلاینش زنده مانده؛ بخشی که تا به امروز چیزی جز آپدیت های رایگان و بزرگ آن را همراهی ننموده اند. به جی تی ای 5 روی پلی استیشن 4 نگاه می کنیم و از اینکه چگونه راک استار گیمز در ابتدای کار این بازی را روی کنسول های یک نسل قبل یعنی پلی استیشن 3 و ایکس باکس 360 عرضه نموده بود، حیرت زده می شویم. جی تی ای 5 یکی از کامل ترین و بزرگ ترین بازی هایی است که می توانید روی پلی استیشن 4 پیدا کنید. نسخه پلی استیشن 4 این بازی هم در مقایسه با نسخه اصلی آن قدر محتوای تازه و قابلیت های جدید دارد و به قدری کیفیتش بالاتر هست که بخواهیم آن را کاملا یک بازی نسل جدید قملداد کنیم.

11. Metal Gear Solid V: The Phantom Pain

تهیه نماینده: Konami / سازنده: Kojima Productions

اگر بگوییم متال گیر سالید 5 بهترین اکشن مخفی کاری تاریخ است، در واقع به بازی ظلم نموده و کمی آن را محدود نموده ایم، چون اساسا متال گیر سالید 5 پایش را از بازی های سبک مخفی کاری بسیار فراتر می گذارد و به راحتی در صدر لیست بهترین بازی های اکشن نظامی جای می گیرد. متال گیر سالید 5 کامل ترین و پرجزییات ترین شبیه ساز نظامی ای است که تا به حال ساخته شده. بازی صدها سلاح و تجهیزات مختلف را مقابل تان می گذارد و اجازه می دهد به هر شکلی که می خواهید، از آن ها برای اتمام مراحل تان بهره ببرید. شما هم زمانی به نبوغ بازی پی می برید که متوجه می شوید نه تنها انجام هر کاری در بازی ممکن است، بلکه جهانی بازی به هر اتفاق و حرکتی، به درستی عکس العمل نشان می دهد.

سیستم کنترل شگفت انگیز شخصیت اصلی متال گیر سالید 5 هنوز هم در هیچ بازی دیگری تکرار نشده است. بازی نرم ترین و روان ترین سیستم کنترل تاریخ ویدیوگیم را دارد و تنها راه رفتن و دویدن در بازی می تواند شما را به اندازه کافی ارضا کند، چه برسد به اینکه بخواهید از دیگر قابلیت ها مثل تیراندازی خوابیده و بلند کردن و کشیدن دشمنان و حرکت هایی از این قبیل بهره ببرید. بخش بزرگی از حس خوب بازی کردن متال گیر سالید 5 به خاطر همین سیستم کنترل منحصر به فرد بازی است.

بازی برخلاف قسمت های قبلی متال گیر سالید که قصه ای بسیار پیچیده را در خود جای داده بودند، داستانی سرراست تر دارد و با یکی دو پیچش داستانی مهم، به اندازه کافی غافلگیرتان می کند. دیالوگ ها و میان پرده های طولانی متال گیر سالیدهای قبلی جای خود را به نوارهایی داده اند که در طول بازی پیدا می کنید. اگر بخواهید جزییات و صحبت های بیشتری بشنوید، می توانید به این نوارها رجوع کنید. بازی به جای میان پرده های طولانی، با سطح کارگردانی بسیار بالاتری از گذشته شما را جذب خود می کند.

متال گیر سالید 5 نه تنها یک بازی اکشن عالی است، بلکه حتی سیستم های مدیریتی بسیار سرگرم نماینده ای دارد. در بازی پایگاهی در اختیار دارید. می توانید این پایگاه را با سربازهای مختلفی که در نقشه بازی می بینید پر و از آن ها در مراحل مختلف بازی بهره ببرید. جمع آوری منابع و ارتقا و ساخت بخش های بزرگتر برای پایگاه و سلاح ها و آیتم های جدید هم بخشی از بازی است. همانطور که گفتیم، متال گیر سالید 5 نه تنها کامل ترین شبیه ساز نظامی است، بلکه بازی کردن آن هم از لذت بخش ترین تجربه هایی است که می توانید روی پلی استیشن 4 داشته باشید. بازی چه از نظر بصری، چه از نظر داستانی و چه از نظر گیم پلی، که بهترین بخش آن است، شگفت زده تان می کند.

10. Fortnite

تهیه نماینده: Epic Games / سازنده: Epic Games

زمانی که مشغول تهیه این لیست بودیم، چند تعیینه مختلف بازی ها را در نظر گرفتیم و نسبت به آن ها لیست را رتبه بندی کردیم. یکی از تعیینه ها، میزان تاثیر یک بازی در صنعت بود. وزنه تاثیر فورتنایت آن قدر سنگین بود که نهایتا در لیست دست بردیم و به رتبه فعلی برای بازی بسنده کردیم. با این حال، هرگز یک موضوع را نباید فراموش کنیم: چرا فورتنایت به یکی از تاثیرگذارترین بازی های تاریخ تبدیل شده؟ چون اساسا بازی عالی است.

جریان های امروزی بازی های سبک بتل رویال به هیچ وجه با فورتنایت شروع نشدند، اما با فورتنایت اوج دریافتد و به خاطر فورتنایت باقی ماندند. نه فقط سبک بتل رویال، بلکه بسیاری دیگر از جریان ها، مثل سیاست های تجاری گوناگون بازی های آنلاین رایگان، آپدیت های مرتب، همکاری با دیگر رسانه ها، روش های تازه بازاریابی بازی ها و چیزهایی شبیه به آن، همگی به خاطر فورتنایت شکل گرفته اند. فرهنگ استریمینگ و استریمرها، بخش بزرگی از محبوبیت خود را مدیون فورتنایت است. از اینکه فورتنایت دریچه ورود و آشنایی بسیاری از افراد به ویدیوگیم بوده، چندان هم مسرور نیستیم؛ ولی فورتنایت این توانایی را داشته که بیش از 400 میلیون بازی نماینده را سمت خود جذب کند و به پدیده ای در صنعت بازی تبدیل شود.

فورتنایت امروزه دیگر یک بازی نیست؛ بلکه پلتفرمی برای ارایه محتوای مختلف برای مخاطبی 400 میلیون نفری است. حین اعتراضات اخیر ایالات متحده، در گوشه ای از بازی سخنرانی های علیه نژادپرستی پخش می شد. با تعطیلی سینماها و کنسرت ها در پی قرنطینه ها، پخش فیلم و اجرای موسیقی به فورتنایت راه پیدا نموده بودند. سازندگان فورتنایت هم که از بازی سازان قدیمی صنعت بازی هستند، با پول فورتنایت از صدها استودیوی مستقل و کوچک حمایت مالی نموده اند و بخشی از درآمد خود را صرف ساخت بهترین ابزارهای بازی سازی می نمایند و آن ها را رایگان در اختیار همه می گذارند.

گفتیم فورتنایت یک بازی آنلاین عالی است. بازی عمق رقبای هم سبک خود را ندارد، اما یاد دریافتش هم بسیار آسان تر از دیگر ساخته های سبک بتل رویال است. البته مثل هر بازی خوبی، مهارت پیدا کردن در فورتنایت بسیار سخت و احتیاجمند صدها ساعت بازی کردن است. هیچ بازی دیگری به اندازه فورتنایت جذابیت خود را در طول چند سال فعالیتش حفظ ننموده است؛ طوری که انگار هر بار که بازی را باز می کنید، یک اتفاق جدید، یک مکانیک و آیتمی تازه یا یک حالت جدید در آن منتظر شماست. اگر روی پلی استیشن 4 دنبال یک بازی آنلاین خوب می گشت، بدون احتیاج به اشتراک و کاملا رایگان، می توانید فورتنایت را دانلود کنید و مشغول بازی شوید.

9. Journey

تهیه نماینده: Sony Interactive Entertainment / سازنده: thatgamecompany

به هنگام صحبت از فورتنایت، از تاثیری که یک بازی می تواند روی صنعت بازی داشته باشد، صحبت کردیم. بازی Journey هم از آن دسته بازی هاست که عرضه اش صنعت بازی را به طور کلی تکان داد؛ با این تفاوت که بازی Journey نه تنها تاثیرگذار، بلکه از همه نظر بی نقص و یکی از بهترین ساخته های تاریخ صنعت بازی است. عرضه Journey جنبشی تازه را بین بازی سازان مستقل به وجود آورد؛ چون برای اولین بار چشم ها کاملا به سمت یک بازی هنری و کوچک معطوف شده بودند و Journey بین آن همه بازی شرکت های بزرگ با بودجه هایی نجومی در ساخت و تبلیغات، توانست با فاصله جلوتر حرکت کند.

هر بخش Journey جای ساعت ها صحبت دارد. از فرایند بازی آن شروع کنیم که ضمن اینکه ایده هایی تازه را معرفی می کند، مطمئن می شود تا استانداردهای طراحی بازی را روی تمام ایده های جدید خود اعمال نموده باشد. در نقش شخصیتی که نه نامی دارد و نه چهره ای، سفری بزرگ را شروع می کنید. بازی کلمه ای با شما صحبت نمی کند و همه چیز به خودتان واگذار می شود، اما مدت زمان زیادی طول نمی کشد تا دقیقا بدانید به چه سمتی و به چه شکلی باید پیش بروید. بخش های متعددی در بازی این اجازه را به شما می دهند تا آزادانه به هر سمتی که می خواهید حرکت کنید. نقشه بازی بزرگ است، اما هرگز گم نمی شوید. امکان ندارد مانع یا چالشی مقابل خود ببینید و با کمی تفکر، از پس آن بر نیایید. بازی می داند که از پس چند چالش قبلی برآمده اید و به تدریج و با اکتفا به آموخته های شما، مراحل و چالش های جدیدی را مقابل تان می گذارد.

با اینکه Journey از نظر طراحی همه آنچه یک بازی خوب احتیاج دارد را در خود جای داده، اما هرگز شبیه به یک بازی نمی ماند. تجربه ای که Journey به مخاطبان خود می دهد، بیشتر یک تجربه معنوی است تا یک بازی ویدیویی. سازندگان بازی به خوبی طبیعت تعاملی بازی های ویدیویی را درک نموده و با استفاده درست و به جا از تصاویر و موسیقی، در کنار طراحی خوب فرایندو جریان بازی، Journey را به چیزی فراتر از یک بازی معمول تبدیل نموده اند.

قابلیت تجربه آنلاین بازی هم از دیگر ایده های نو Journey است. دو بازی نماینده، بدون اینکه همدیگر را بشناسند و بتوانند با هم صحبت نمایند، ممکن است در یک سفر با یکدیگر همراه شوند. رابطه ای که در طول بازی بین دو بازی نماینده شکل می گیرد، از اعجاز Journey است. پس از پیروزیت Journey، بازی سازان مستقل متعددی این جرات را پیدا کردند تا تجربه های هنری جدیدی خلق نمایند و با اینکه شاهد بازی های شگفت انگیزی بوده ایم، اما هیچ بازی مستقلی در این همه سال نتوانسته حتی به آنچه Journey ارایه داده بود، نزدیک شود. ریشه های Journey هم به پلی استیشن 3 بازمی شود، وگرنه استحقاق بازی، رتبه ای بالاتر از این بود.

8. The Last of Us: Part II

تهیه نماینده: Sony Interactive Entertainment / سازنده: Naughty Dog

اینکه بر و بچه های ناتی داگ تصمیم دریافتد تا دنباله ای برای یکی از محبوب ترین بازی های تاریخ بسازند، خود به اندازه کافی جرات می طلبد؛ چون اساسا با ده ها میلیون هوادار دوآتشه روبرو هستند و باید به سطح انتظاراتی غیرممکن پاسخ دهند. لست آو آس 2 هم نهایتا به عنوان یکی از جذاب ترین، بزرگترین و بهترین بازی های ساخته شده چند سال اخیر عرضه شد. منتقدان همگی نسبت به شگفتی های بازی اذعان داشتند، حتی اگر تصمیمات ناتی داگ در چگونگی پیش برد قصه، با علاقه آن ها همخوانی نداشت. چون ناتی داگ یک بازی عالی از همه نظر را ارایه داده و در واقع ایرادی جز تداخل های سلیقه ای، به آن نمی توان وارد کرد.

ساخت قسمت دوم لست آو آس به تنهایی ریسک بزرگی است، اما سازندگان بازی حاضر شدند برای اینکه خود را به چالش بکشند و ساده ترین راه را انتخاب ننمایند، حتی ریسک های بزرگتری را به جان بخرند. لست آو آس 2 بزرگترین بازی ناتی داگ است، طوری که بدون شک با یکی از گران ترین بازی های تاریخ طرف هستیم؛ اما سازندگان بازی آن را با هدف حال دادن به هواداران نساخته اند، بلکه یک بازی برای خود ساخته اند و ما هم ناتی داگ را به خاطر این جرات شان و صد البته سونی را به خاطر حمایتی که از آن ها در این راه نموده، ستایش می کنیم.

لست آو آس 2 فرایند بازی انقلابی و ایده های عجیب و غریب ندارد، بلکه در اجرای ایده های بازی قبلی، بهتر و بزرگتر عمل می کند؛ چه این ایده ها قصه گویی بزرگ باشند و چه مکانیک های گیم پلی آن. گیم پلی قسمت اول لست آو آس را در نظر بگیرید و آن را تا جایی که امکان دارد، گسترش دهید؛ مکانیک هایی مثل جاخالی دادن و پرش به سبک مکس پین را به بازی اضافه کنید، سلاح های تازه و مختلفی را معرفی کنید که در ادغام با سیستم های حرکتی تازه بازی و هوش مصنوعی بسیار بالای دشمنان، منجر به خلق موقعیت هایی تکرار نشدنی می شوند.

اساس فرایند بازی لست آو آس 2 عالی است، اما چیزی که آن را بالاتر از دیگر بازی ها می برد، سطح توجه به جزییات در آن است. سطح توجه به جزییات در بازی آن قدر بالاست که هر آنچه در جهانی واقعی انتظار دارید روی دهد، احتمالا به هنگام بازی کردن لست آو آس 2 هم رخ خواهد داد. فرضا ممکن است فردی را هنگام مبارزه آتش بزنید و او روی زمین بیافتد، اگر زمین سنگی باشد، یا چوبی، یا پارچه ای روی آن افتاده باشد، اتفاق متفاوتی می افتد. ممکن است شیشه ای را خرد نموده باشید و دشمنی از روی آن رد شود، پایش به شیشه خرده ها گیر می کند و زمین می افتد و دو هزار جور اتفاق دیگر می افتد. سطح توجه به جزییات در لست آو آس 2 آن قدر بالاست که حتی ما را یاد متال گیر سالید 2 یخ های آب شدنی اش که در دمای اتاق یا بیرون با سرعت متفاوت آب می شدند، می اندازد.

همه چیز در لست آو آس 2 به نرم ترین و واقعی ترین شکل ممکن طراحی شده اند. طوری که شخصیت ها با محیط برخورد می نمایند، هوش مصنوعی دشمنان که واقعا از دموی معروف 2012 لست آو اس 1 بهتر است و عکس العمل هایی که به طور کلی بازی در مقابل هر رفتار بازی نماینده انجام می دهد، کاملا بی رقیب هستند. کیفیت های مختلف بازی مثل کیفیت گرافیکی و افکت های صوتی و تمام این ها هم که به جای خود. لست آو آس 2 بهترین بازی ناتی داگ است، اما ما متعقدیم که لست آو آس 2 پیشرفت های خود را مدیون یک بازی دیگر ناتی داگ است و آن بازی را بالاتر قرار داده ایم.

7. Yakuza 0

تهیه نماینده: Sega / سازنده: Ryu ga Gotoku Studio

اگر بخواهیم از این لیست بلند و بالای مان، تنها یک بازی را انتخاب کنیم که ثانیه به ثانیه اش لذت بخش باشد، قطعا یاکوزا زیرو را انتخاب می کنیم. معدود بازی هایی در لیست مان تازگی یاکوزا زیرو را دارند. شاید در ظاهر با یک بازی اکشن داستان-محور طرف باشیم، اما یاکوزا زیرو در واقع ده ها بازی مختلف در یک بسته است. یاکوزا زیرو یک فیلم ژاپنی یاکوزایی جنایی است، یک بازی اکشن سوم شخص سرگرم نماینده است، یک شبیه ساز سفر به ژاپن است و خیلی اوقات هم به یک انیمه بامزه ژاپنی تبدیل می شود.

توصیف یاکوزا زیرو در یکی دو پاراگراف اصلا کار ساده ای نیست. بازی پیش از هر چیز، یک اکشن سوم شخص است که در آن، طی مراحل مختلفی دشمنان را با مشت و لگد از پای در می آورید؛ در نتیجه، می توانید انتظار ارایه یکی از کامل ترین سیستم های مبارزه تن به تن را از بازی داشته باشید. بازی دو شخصیت اصلی دارد که هر کدام، چهار سبک مبارزه را در طول داستان یاد می گیرند. این سبک های رزمی مختلف هر کدام مجموعه ای از حرکات را در اختیارتان می گذارند، اما برای اینکه به حرکات دسترسی داشته باشید، باید آن ها را با پول خریداری کنید و در نتیجه پول درآوردن هم به یکی از بخش های مهم بازی تبدیل می شود.

یاکوزا زیرو دو نقشه بزرگ دارد که هر کدام مختص شخصیتی جداگانه هستند. در نقش این دو شخصیت، در نقشه های بازی که دو محله بزرگ و شلوغ ژاپن را بازسازی می نمایند، گشت و گذار می کنید، کوئست های مختلفی انجام می دهید و به انجام تجارت های مختلفی مشغول می شوید. مینی گیم های مختلفی در بازی وجود دارد، بعضی به سادگی یک کارت بازی یا بولینگ هستند و بعضی از آن ها به اندازه یک بازی استراتژی بزرگ عمق دارند. مراحل فرعی بازی، عجیب ترین قصه هایی که تا به حال شنیده اید را برای تان تعریف می نمایند؛ طوری که تصور می کنیم خط قرمزی در طراحی مراحل فرعی در استودیوی یاکوزا وجود ندارد. البته که این همه فعالیتی که می توانید در شهر بازی انجام دهید، بخش اصلی یاکوزا زیرو نیست.

قصه یاکوزا زیرو در حد و اندازه یک سریال جنایی طولانی بزرگ و قابل مقایسه با بهترین های این سبک مجموعه هاست. بازی پیش از تمام قسمت های مجموعه یاکوزا رخ می دهد و چگونگی تبدیل شدن دو شخصیت اصلی مجموعه یعنی کازوما و ماجیما را به تصویر می کشد. نه تنها قصه به خودی خود عالی است، بلکه چگونگی تعریف آن و کارگردانی صحنه های بازی هم به بهترین شکل ممکن صورت گرفته. قصه یاکوزا زیرو را به راحتی در بین بهترین قصه های بازی های پلی استیشن 4 قرار می دهیم. نحوه به تصویر کشیدن ژاپن دهه هشتاد، با تیپ و قیافه خاص آن موقع، موسیقی های آن دوره و حتی تاثیرات مالی آن موقع، در یاکوزا زیرو آن قدر خوب و پرجزییات است که حتی درس تاریخ خوبی هم از بازی می گیرید. ما چندان سطح توجه به جزییات بازی را درک نمی کنیم، اما چند وقت پیش از تعدادی گیمر ژاپنی شنیدیم که حتی مجلات و برنامه های تلویزیونی و پوسترهای در و دیوار بازی، همگی با جزییات بالایی واقعی و وفادار به ژاپن دهه هشتاد هستند. هیچ چیز مثل یاکوزا زیرو روی پلی استیشن 4 پیدا نمی شود و واقعا مسروریم که پس از سال ها، سگا بالاخره تصمیم گرفت این بازی ها را ترجمه و در خارج از ژاپن عرضه کند.

6. The Witcher 3: Wild Hunt

تهیه نماینده: CD Projekt / سازنده: CD Projekt Red

اگر بگوییم سومین قسمت مجموعه بازی های ویچر بزرگترین نقش آفرینی تاریخ است، چندان اغراق ننموده ایم. ویچر 3 مصداق واقعی نقش آفرینی است؛ از این نظر که بیشتر آنچه در ذهن تصور می کنید و قصد انجامش را دارید، به عنوان یک گزینه در بازی ارایه می شود و هر گزینه هم نتیجه خاص خود را دارد. کوئست های بازی، چه اصلی ها و چه کوئست های کوچک تر، همگی راه های مختلفی را در مقابل بازی نماینده قرار و به او اجازه می دهند تا خودش، قصه ای خلق کند. از این لحاظ، ویچر 3 از معدود بازی هایی است که اسم نقش آفرینی را روی خود می گذارند و در واقعیت، منظورشان اعداد و ارقام و تراز دریافت نیست. میزان انتخاب های ویچر 3 و تاثیر آن ها، به شکلی باورنکردنی زیاد است.

نکته اعجاب ویچر 3 کیفیت اجرای این ایده های نقش آفرینی است. این میزان از انتخاب و حجم از دیالوگ را پیش از این هم در بازی هایی مثل تورمنت دیده بودیم، در حالی که ویچر 3 به همان اندازه و شاید حتی بیشتر محتوا دارد، اما تمام دیالوگ ها صداگذاری شده اند، محیط ها و شخصیت ها به زیباترین شکل ممکن و با بالاترین سطح جزییات طراحی شده اند و جهانیی بسیار بزرگ و باز هم آماده گشت و گذار مقابل بازی نماینده ها قرار گرفته است.

ویچر 3 قصه ای طولانی و بزرگ را برای مخاطب تعریف می کند و از او می خواهد تا خودش درباره چگونگی پیشرفت قصه، تصمیم گیری کند، آن هم بدون اینکه خوب و بدی در بازی وجود داشته باشد و قضاوتی نسبت به انتخاب های بازی نماینده شود. با این حال، کیفیت کوئست های فرعی ویچر 3 است که آن را از دیگر نقش آفرینی ها متمایز می کند. قصه های کوچک و بزرگی که در نقشه بازی یافت می شوند، آن قدر خوب هستند که حتی نمی خواهید سراغ قصه اصلی بروید. حتی ساده ترین و کوتاه ترین کوئست فرعی، یکی دو پیچش داستانی بزرگ و غافلگیری عالی دارد. قصه های بازی معمولا بسیار واقعی و تیره و تاریک هستند و به جای اینکه شبیه قصه های فانتزی بمانند، بیشتر مانند داستان های یک رمان واقع گرایانه هستند که در جهانیی قرون وسطایی رخ می دهند.

ویچر 3 در قصه گویی بسیار خوب عمل می کند، ولی برای دیگر بخش ها هم هرگز کم نمی گذارد. مبارزات ویچر 3 با اینکه توسط سیستم های نقش آفرینی متعددی پشتیبانی می شوند، اما اساسا کاملا اکشن هستند و پیچیدگی های بازی های نقش آفرینی معمول را ندارند. طی مبارزات می توانید از قابلیت های مختلفی مثل جاخالی دادن، دفاع کردن، جادوها یا آیتم های متنوعی بهره گیرید و به طور کلی مبارزات بسیار خوب و سرگرم نماینده از آب درآمده اند. بعضی از دشمنان، نقاط ضعف خاص خود را دارند و بعضی جادوها و سلاح ها بهتر روی شان جواب می دهد. مبارزات با غول آخرها تعیینا بهترین مبارزات ویچر 3 را تشکیل می دهند، چون احتیاج دارید در آن ها از بیشتر توانایی های خود بهره ببرید و هر کدام هم الگوی حمله خاص خود را دارند.

این سطح از کیفیت، از گرافیک عالی بازی گرفته تا جهانی آن و میان پرده ها و قصه های مختلف بازی، تا قبل از ویچر 3 در هیچ نقش آفرینی دیگر در این سطح دیده نشده بود. ویچر 3 نه تنها از بهترین بازی های پلی استیشن 4 و بلکه یکی از بهترین ساخته های نسل فعلی ویدیوگیم است.

5. Bloodborne

تهیه نماینده: Sony Interactive Entertainment / سازنده: From Software، Sony Japan

بلادبورن در بین بازی های مجموعه دارک سولز، از همه لحاظ به دارک سولز 1 نزدیک تر است و در عین حال هم از این بازی بهتر؛ طوری که اگر بخواهیم بهترین بازی های مجموعه سولز را رتبه بندی کنیم، بلادبورن بی هیچ چون و چرایی در رتبه نخست قرار می گیرد. بلادبورن طراحی مرحله شگفت انگیز دارک سولز 1 را دارد، سیستم مبارزه اش از آن عمیق تر و جذاب تر و جهانیش هم چند مرتبه ای بهتر و زیباتر است.

در حالی که قسمت های دوم و سوم دارک سولز هرگز نتوانستند جهانی کاملا متصل قسمت نخست مجموعه را تکرار نمایند، بلادبورن به زیباترین شکل ممکن از پس این کار برآمده است. تمام بخش های مختلف نقشه بلادبورن از نقاط مختلفی به یکدیگر متصل است؛ طوری که به هنگام بازی و همانطور که در حال گشت و گذار هستید، همواره راه جدیدی پیدا می کنید و از کشفیات خود لذت می برید. نقشه بازی آن قدر خوب طراحی شده که حرکت و گشت و گذار در آن، به سادگی از مبارزات مهم تر و لذت بخش تر می شود. با این حال، این موضوع دلیل نمی شود تا بلادبورن سیستم مبارزه ای حتی بهتر از تمام قسمت های دارک سولز نداشته باشد.

مبارزات بلادبورن سریع تر و اکشن تر از بازی های دارک سولز است؛ طوری که بازی به جای قل خوردن روی زمین و دفاع، مکانیکی برای جاخالی دادن سریع و مکانیک دیگری برای حمله مستقیم همزمان با ضربه دشمن دارد. اساسا در بلادبورن اگر دشمن به شما حمله می کند، به جای دفاع کردن و قل خوردن دور او، باید در همان ثانیه در صورتش شلیک کنید. مبارزات بلادبورن شگفت انگیز هستند و پس از اینکه در انجام حرکات مختلف بازی مهارت پیدا می کنید، لذتی بالاتر از شکست دادن دشمنان و غول آخرعای مختلف بازی وجود نخواهد داشت. غولاخرهای بلادبورن، که همگی مثل جهانیش، با الهام از نوشته های لاوکرفت طراحی شده اند میتوانند با یک نگاه قصه دردناک زندگی شان را مقابل تان بگذارند.

نحوه قصه گویی بلادبورن، مثل دیگر بازی های مجموعه، وابسته به نکات محیطی است و نه دیالوگ های متعدد. کشف قصه بازی و اتفاقات آن، مثل جهان و مبارزات بلادبورن، به خود مخاطب واگذار می شود و دقیقا مثل مبارزات، بازی به اندازه کافی و حتی بیشتر، نکات لازم برای فهم قصه را ارایه می دهد. زمانی که در ذهن تان دو سه سرنخ داستانی را کنار هم می گذارید و نکته ای را از قصه پیدا می کنید، همانطور که مشغول ستایش سازندگان بازی هستید، از خودتان و کاری که در ذهن انجام داده اید هم لذت می برید. بلادبورن بهترین بازی سری سولز است و بازی به عنوان یکی از ساخته های سونی، فقط روی پلی استیشن 4 پیدا می شود.

4. Uncharted 4: A Thiefs End

تهیه نماینده: Sony Interactive Entertainment / سازنده: Naughty Dog

آنچارتد 4 جهش بزرگ ناتی داگ را به سبکی جدید از بازی سازی رقم زد؛ سبکی که ظاهری جدید، نوع قصه گویی تازه و فرایند بازی متفاوتی را به بازی های ناتی داگ معرفی کرد و آن ها را چند سر و گردن بالاتر از رقبا قرار داد. آنچارتد 4 نشان داد که می توان در عین وفاداری کامل به اساس یک مجموعه، همه چیز آن را تغییر و آن را از هر نظر تکامل داد. قصه گویی در آنچارتد 4 پیشرفت کرد، شخصیت ها عمقی بارها بیشتر از گذشته پیدا کردند، توانایی کارگردانی ناتی داگ در تمام بخش های بازی بالا رفت و شاید مهم تر از همه، فرایند بازی به شکلی غیرقابل انتظار ساختاری تازه به خود گرفت.

سه گانه آنچارتد به فرایند کاملا خطی و از پیش تعیین شده خود معروف هستند؛ فرایندی که حتی یک مبارزه بازی، آن طور که طراح نخواهد پیش نمی رود. در آنچارتد 4 بخش های سینمایی همیشگی مجموعه سر جای خود هستند و صد البته بسیار بزرگتر و زیباتر از قبل شده اند، اما ساختار مبارزات اصلی بازی به طور کلی فرق نموده است. هر بار که در آنچارتد 4 وارد یک مبارزه می شوید، با یک نقشه بزرگ طرف هستید که مجموعه ای از روش ها و حالت های مختلف را برای برخورد با موقعیت، در اختیارتان می گذارد. منظورمان هم این نیست که می توان یک مبارزه را مخفی کاری پیش برد یا در آن تیراندازی کرد. البته که این انتخاب ها هم سر جای خود است، اما منظورمان قدرت بالای مانور و حمله به شکل های مختلف در یک مبارزه است. می توانید سنگر بگیرید، با طناب خود به آن سمت مبارزه و روی سر یکی از دشمنان بپرید، از روی زمین به سمتی دیگر لیز بخورید و در این میان دشمنان را از پای در بیاورید و صدها حالت دیگر. هیچ دو مبارزه ای در آنچارتد 4 شبیه به یکدیگر نمی شود؛ حتی اگر یک چک پوینت را دوباره بازی کنید. هوش مصنوعی دشمنان هم آن قدر خوب طراحی شده که با توجه به نوع حمله شما و رفتاری که در مبارزات دارید، عکس العملی صحیح نشان می دهند.

در کنار گیم پلی تازه، ناتی داگ هم چنین سبکی جدید از قصه گویی را به آنچارتد 4 معرفی کرد. فیلم های اکشن دهه هشتادی و ایندیانا جونز، جای خود را به شخصیت هایی بسیار واقعی دادند. ظاهر شخصیت ها تغییر کردند و بازی سبک گرافیکی واقع گرایانه تری پیدا کرد. حتی با سطحی تازه از بازیگری در اجرای شخصیت ها روبرو شدیم. آنچارتد 4 به شخصیت های محبوب مجموعه، عمقی تازه بخشید، انگیزه های آنان را برای کارهایی که انجام می دهند، به شکلی منطقی تعیین کرد و در نهایت هم، قصه نیتن دریک را به سرانجام رساند. این قصه گویی عالی در کنار گیم پلی متنوع آنچارتد 4 قرار می گیرد که ادغامی از سکوبازی، حل معما و اکشن است و هر کدام به بهترین شکل پیاده شده اند و نهایتا، یکی از بهترین و سرگرم نماینده ترین تجربه های ممکن پلی استیشن 4 را رقم می زند.

3. God of War

تهیه نماینده: Sony Interactive Entertainment / سازنده: Santa Monica Studio

نمی دانیم سونی چطور صدها میلیون دلار بودجه در استودیوها و بازی های خود هزینه می کند و در عین حال هم به آن ها اجازه می دهد تا چپ و راست در ساخت بازی ریسک نمایند. کدام شرکت بزرگی حاضر است تا یک مجموعه اکشن محض که تمرکز اصلی اش خونریزی و کشتار است و طبل های موسیقی پر سر و صدایش ثانیه ای قطع نمی شوند را به یک بازی حول رابطه یک پدر و پسر تبدیل کند؟ البته که ما به هیچ وجه از این اتفاق شاکی نیستیم و این ها را در مدح پلی استیشن می گوییم، چون این ریسک ها به شکل غیرقابل باوری جواب داده است. وجود گاد آو وار پلی استیشن 4 عجیب است و اینکه سازندگانش چطور همه چیز بازی را درست از آب درآورده اند، از سوالاتی است که خودشان هم از پاسخ دادن به آن عاجزند.

گاد آو وار، ضمن حفظ قصه تمام بازی های قبلی، شخصیت اصلی مجموعه یعنی کریتوس را از یونان باستان خارج می کند و به جهانی خدایان تازه ای می آورد. کریتوس، به عنوان شخصیت تک بعدی این مجموعه بازی ها، طی گاد آو وار جدید فرایندی طولانی را در راستای پیشرفت و تغییر دنبال می کند؛ فرایندی که مستلزم حضور شخصیت تازه ای در مجموعه یعنی پسر کریتوس است. گاد آو وار جدید قصه ای است از کوشش های کریتوس برای برقرار رابطه با پسر کوچکش. گاد آو وار، چنین قصه ای را در جهانی اساطیر نورس تعریف می کند و کریتوس مثل همواره، درگیر دعوای دیگر خدایان می شود. با این حال، بازی هرگز هسته اصلی قصه یعنی رابطه کریتوس و پسرش را کنار نمی گذارد و هر اتفاقی در بازی، هر قدر بزرگ و کوچک، در خدمت تعریف این قصه است.

البته که قصه گویی تنها بخشی از گاد آو وار جدید است و بیشتر زمان بازی کردن آن را مشغول مبارزه هستید؛ آن هم مبارزاتی بسیار بهتر از قسمت های پیشین مجموعه. دیگر قرار نیست بیست ساعت پشت سر هم مربع، مربع، مثلث بزنید؛ گاد آو وار جدید یک سیستم مبارزه عالی و عمیق دارد. در مرکزیت این سیستم مبارزه جدید، سلاح جدید کریتوس قرار گرفته است. تبر کریتوس، مانند چکش ثور، پس از پرتاب به دست کریتوس باز می شود. این تبر، منجر به خلق مجموعه ای از موقعیت های مختلف، چه در مبارزات و چه در حل معماهای بازی شده است. حین مبارزات می توانید با تبر دشمنی را دور از خود نگه دارید و از سمت دیگر، با مشت و لگد به جان دشمن دیگری بیافتید. البته که کریتوس سلاح ها و تجهیزات مختلف دیگری هم دارد که در مبارزه به اقتضای دشمنان متنوع بازی باید از آن ها هم بهره ببرید.

به لطف دوربین بسیار نزدیک گاد آو وار، که ایده ای جدید و مختص خودش است و صد البته هنوز هم جای تنظیم و پیشرفت بسیاری دارد، قصه و مبارزات بازی را از فاصله بسیار نزدیکی دنبال می کنید. دوربین بسیار نزدیک بازی کاری می کند تا تاثیر بیشتری از رابطه تان با کریتوس و اتفاقات بازی بگیرید، و در عین حال هم مبارزات را بسیار خشن و سنگین جلوه می دهد. دوربین نزدیک گاد آو وار، هم چنین گرافیک بسیار بالای آن را لحظه به لحظه در صورت تان می کوبد. گاد آو وار از نظر گرافیکی و فنی یکی از بهترین ساخته های پلی استیشن 4 است؛ مخصوصا اگر کوشش سازندگان بازی برای تک شات بودن تمام بازی را در نظر بگیرید که لازمه آن، حذف کامل صفحه های لودینگ بوده است. حتی پس از اینکه داستان گاد آو وار را تمام می کنید، غولآخرهای فرعی و آیتم های مخفی متعددی در نقشه بزرگ بازی انتظارتان را می کشند. اگر ذره ای با بازی های اکشن حال می کنید، گاد آو وار انتظار شما را می کشد.

2. Persona 5

تهیه نماینده: Atlus / سازنده: Atlus

نقش آفرینی های نوبتی ژاپنی، امروزه چندان مخاطب قدیم خود را ندارند؛ طوری که حتی فاینال فانتزی هم به استفاده از سیستم های مبارزه اکشن در بازی های اخیر خود روی آورده. در نتیجه اگر یک نقش آفرینی ژاپنی در نسل فعلی به اندازه پرسونا 5 سر و صدا به پا می کند، مطمئنا چیزی بسیار فراتر و متفاوت از دیگر بازی ها ارایه داده است. پرسونا 5 نه تنها یکی از بهترین نقش آفرینی های نوبتی تاریخ، بلکه از مهم ترین و بحث برانگیزترین بازی های نسل فعلی است. پرسونا 5 هم از آن معدود بازی هایی است که گیم پلی خود را با قصه و ایده ای که بیان می کند، گره زده است.

طبیعی است که قصه و شخصیت های پرسونا 5، مثل دیگر قسمت های این مجموعه بازی ها، به عنوان به یادماندنی ترین بخش بازی معرفی شوند. در پرسونا 5 خبری از کوئست های فرعی نیست و صد ساعت گیم پلی آن، تمام و کمال به تعریف یک قصه صرف شده است. با در نظر دریافت این موضوع که نسبت زمانی که بازی صرف تعریف قصه می کند، چند برابر بخش های گیم پلی آن است، می توانید تقریبی از حجم قصه کلی بزنید. نکته عجیب این جاست که در طول صد ساعت قصه گویی، نه تنها ذره ای کیفیت داستان افت نمی کند، بلکه جذاب تر و درگیرنماینده تر می شود. پرسونا 5 داستانی حول زندگی مدرن و محدودیت های آن تعریف می کند. شخصیت های مختلف بازی، هر کدام درگیر پیچیدگی های مختلف زندگی امروزی هستند. بازی با آنالیز این مسائل، کوشش می کند تا آن ها را ساده کند و مخاطب را به سمت آرامشی درونی پیش ببرد. البته در نظر داشته باشید که این ها تفسیرهای ما از قصه است، و با اینکه بازی بسیار پیچیده و عمیق به معضلات زندگی مدرن می پردازد، در ظاهر یک قصه انیمه ای عالی است.

فرایند پرسونا 5 مثل چند قسمت اخیر مجموعه، به دو بخش زندگی عادی و مبارزه در سیاهچال ها تقسیم می شود. البته که این دو بخش کاملا با یکدیگر در ارتباط هستند و چه از نظر داستانی و چه از نظر گیم پلی، روی هم تاثیر می گذارند. اینکه پرسونا 5 چگونه زندگی یک بچه دبیرستانی و دوستان او را به تصویر می کشد، از نقاط قوت بازی است. به جرات می توانیم بگوییم که با پرسونا 5 صفر تا صد زندگی یک دانش آموز را در ژاپن تجربه می کنید؛ از رفت و آمدهای روزانه گرفته تا ایجاد رابطه های مختلف و وقت گذرانی در شهر و مشغول شدن به فعالیت های مختلف در محله های متعدد بازی. فرایند بازی اصلی پرسونا، یعنی مبارزات نوبتی عالی هم بهتر از قبل در پرسونا 5 یافت می شوند. قابلیت مذاکره با تمام هیولاهای بازی، به جای مبارزه با آن ها پس از دو شماره غیبت به پرسونا 5 بازگشته است و یاری می کند تا سریعتر و راحت تر لیستی بزرگ از هیولاها را برای استفاده در مبارزات جمع آوری کنید. مبارزات بازی از سرگرم نماینده و لذت بخش ترین بخش های پرسونا 5 هستند و بازی حتی در ساعت صدم هم مکانیک و قابلیت جدید برای مبارزات معرفی می کند و هرگز خسته نماینده و تکراری نمی شود. امکان مدیریت و ساخت پرسوناها یا همان هیولاهای جدید در پرسونا 5 هم بسیار بزرگتر از گذشته شده و طولی نمی کشد تا درگیر چرخه جمع آوری پرسوناها مختلف و ادغام آن ها برای ساخت هیولاهای جدید شوید.

دیگر بخش های عالی بازی، مثل طراحی های هنری آن و موسیقی منحصر به فردش که به تعیینه ای از مجموعه تبدیل شده اند و نکات دیگری، مثل زیباترین رابط کاربری تاریخ ویدیوگیم، کنار دیگر بخش های بازی قرار می گیرند تا تجربه پرسونا 5 را از هر نظر کامل نمایند. پرسونا 5 از نظر داستانی شگفت زده تان و گیم پلی آن هم لحظه به لحظه بازی را برای تان به تجربه ای لذت بخش تبدیل می کند. واقعا فرقی نمی کند اگر اهل نقش آفرینی های ژاپنی باشید یا نه، حتما به بازی کردن پرسونا 5 روی پلی استیشن 4 فکر کنید.

1. Red Dead Redemption II

تهیه نماینده: Rockstar Games / سازنده: Rockstar Games

در توصیف رد دد ریدمپشن 2، از یکی از دوستان نقل قول می کنیم که می گفت رد دد ریدمپشن 2 گران ترین بازی مستقل تاریخ است. هزاران بازی ساز و صدها میلیون دلار بودجه، سال ها کوشش نموده اند تا یک دیدگاه خاص را با رد دد ریدمپشن 2 محقق نمایند. واقعا باور این موضوع سخت است که این حجم از منابع، نه برای راضی کردن وسیع ترین گستره از مخاطب، بلکه برای تعریف یک قصه بزرگ و طولانی هزینه شده اند. از دیدگاه تجاری، عقلی، روانی یا هر جوری که فکرش را کنید، هیچ دلیلی برای ساخت یک بازی در وسعت و اندازه رد دد ریدمپشن 2 وجود ندارد؛ وسعتی که دیگر بازی ها حتی نزدیک آن هم نشده اند. راک استار گیمز می توانست در هشت سالی که مشغول فراوری بازی بود، چند جی تی ای و رد دد کوچکتر بسازد و هیچ کس صدایش هم در نمی آمد.

داستانی که رد دد ریدمپشن 2 تعریف می کند، منظورمان خط داستانی اصلی بازی است، 60 ساعتی طول می کشد و از متنوع ترین و پراتفاق ترین قصه هایی است که تا به حال در یک بازی دیده ایم. موضوع این جاست که این 60 ساعت قصه گویی، به سینمایی ترین شکل ممکن صورت گرفته؛ یعنی با ده ها ساعت سینماتیک که با بالاترین کیفیت ممکن طراحی و کارگردانی شده اند. قصه رد دد ریدمپشن 2 شبیه یک رمان بلند و طولانی است که خط به خط آن با کیفیتی در حد و اندازه بهترین فیلم های وسترن، به تصویر کشیده است. در کنار قصه اصلی و عالی بازی، نقشه رد دد ریدمپشن 2 هم به خودی خود پر است از قصه های کوچک و بزرگ متعددی که تجربه بازی را حتی از آنچه توصیف کردیم هم بزرگتر می کند. تمام این ها منجر به ساخت یک جهانی کامل و بزرگ در بازی شده است.

جهانی رد دد ریدمپشن 2 آن قدر واقعی است، که بدون اغراق می گوییم، می توانید افرادی که در محیط بازی می بینید را برای ساعت ها دنبال و زندگی شان را از دور مشاهده کنید؛ آن هم بدون اینکه دست به حرکتی تکراری بزنند. فقط راک استار گیمز می تواند 1200 بازیگر متفاوت را لباس موشن کپچر به تن نموده و دیالوگ های شان را ضبط کند، تا نکند صدا و اجرای دو شخصیت داخل نقشه شبیه به یکدیگر شوند. جهانی بازی آن قدر زنده، بزرگ، شلوغ و پرجزییات است که حتی اگر مراحل و قصه را هم دنبال نکنید، راه رفتن در آن و مشاهده اتفاقات داخل آن به بسیاری از بازی ها می ارزد؛ مخصوصا که رد دد ریدمپشن 2 از نظر بصری، در صدر لیست باکیفیت ترین و زیباترین بازی های این نسل قرار می گیرد. تجربه غروب آفتاب، هنگامی که ساعتی است کنار آب ایستاده و ماهی گیری می کنید، لذتی دارد که به سادگی می گوییم قابل توصیف نیست. به تمام این ها، متنوع ترین مراحل ممکن را هم اضافه کنید؛ مرحله ای مشغول دزدی از بانک هستید، مرحله ای یک قطار را خالی می کنید و مرحله بعد سوار بر یک بالن و بالاتر از ابرها، جهانی بازی را تماشا می کنید.

رد دد ریدمپشن 2 را می توان به راحتی به سه گانه سینمایی ارباب حلقه ها تشبیه کرد؛ بازی به همان اندازه بی نقص و بزرگ است، نه چیزی شبیه به آن قبلش ساخته شده و نه قرار است پس از آن چیزی حتی نزدیک به آن ساخته شود. حتی اگر سازندگان اصلی رد دد ریدمپشن 2 را دوباره کنار هم بیاورید و از آن ها بخواهید دوباره چیزی شبیه به رد دد ریدمپشن 2 بسازند، نتیجه نهایی احتمالا در همان حد و اندازه هابیت خواهد بود. رد دد ریدمپشن 2 نتیجه کوشش هشت سال کوشش صدها نفر از بهترین بازی سازان جهان و صرف صدها میلیون دلار بودجه است. در حال حاضر بازی ای از رد دد ریدمپشن 2 بهتر وجود ندارد و احتمالا سال ها باید منتظر چیزی حتی نزدیک به آن باشیم.